't Sjwats laoch is ing fantasie-jesjiechte i mieëdere dele.

Deel drutsing

(laat u voorlezen!)

Sjame

De litsjtroale van de ieëtsjte keëlsjer die de mangele kome leëchmaache, jeëve d’r drek werm mieë broeng kluur.
Óch d’r Ie kunt oes zie laoch: ‘Ha, ha, ha.’
De mangel maat-e leëg in inne bak. Went e tseruk kunt, wiest d’r Ielja noa ’t laoch.
‘Iech wil óch, óch. Hap, hap.’
‘Nit, ‘ zeët d’r Ie.
Heë wiest noa ziechzelver en noa d’r Ielja.
‘Ie, hap, hap.’
Da kruuft e werm in ’t laoch.
‘Hap, hap, ha, ha, hap, hap.’
‘Hap, hap,’ zeët d’r Ielja hem noa.
‘Hap, hap.’
’t Sjpel va zin en honger. Heë is vroeë wen de bek vol zint. Da kanne werm aese. D’r kómp is noen nog voller. ’t Kost hem muite um oane sjträue tse lofe. ’t Sjlurpe is noen kreftiejer. De wurm weëde flotter eraaf jesjloekt wie de ieëtsjte kieër. Wen d’r Ielja d’r kómp leëg hat, mós e rupsje. Knoerhel rupsje. De keëltjer kieke hem mit jroeëse oge aa. Da rimpelt de vach rónk d’r mónk van ee keëlsje ziech. En nog ee, en nog ee. Ummer mieë.
‘Laach, laach,’ klinkt durch d’r zaal.
Zoeëjet hauwe ze nog noeëts jehoeëd. Ze wisse nit wat ’t is, mar ze vinge ’t waal komiesj. D’r Ielja sjaamt ziech ieëtsj, mar laacht doch mar mit. D’r Ie deë neëver hem zitst, hat dat jezieë. Heë ziet ’t jezich van d’r Ielja roeë weëde en sjwiegt. Mar wen d’r Ielja laacht, rimpelt werm de vach rónk ziene monk. ‘’t Laach, laach’ sjalt ummer heller en flotter. Zoeë flot dat ’t klinkt wie ‘Ha, ha.’
Jister jónge ze noa ’t aese sjloffe. Hu hant ze ieëtsj jelaachd. Ze sjtrekke ziech oes óppen eëd. De oge jesjlaose. ’t Lit jeet oes. De kump sjtunt óp de plenk langs de moer, ring vuur mörje. D’r Ielja duit de heng teëje ziech aa. De oge van d’r Ie sjienge nog. Heë sjtriecht mit inne vinger uvver ’t jezich van d’r Ielja. ’t Roeë is voet. De vach tusje de naas en de oge rimpelt.
‘Nit,’ zeët e.
‘Hap, hap, mörje,’ zeët d’r Ielja.
‘Mörje,’ zeët d’r Ie en maacht de oge tsouw.
D’r Ielja hat nog effe de oge óp. Heë vertselt ’t an zieng mam.
‘Noa ’t aese moeët iech rupsje. En doe vónge ze aa tse laache. Iech moeët miech sjame. Knalroeë woeëd iech. D’r Ie vólt jraad of iech nog roeë woar. Iech han jezaad, mörje noa hap, hap. Rupsje zal iech da werm, mar of iech nog ins roeë weëd? Dat wees iech nit. Mam en nog jet…’
Troane sjpringe in zieng oge.
‘Mam, iech kom ummer kótterbij d’r pap.’
Went e i-sjlieëft ligke nog  troane óp zieng bakke.  

Óp de sjloebe leuft ’t Iris uvver d’r hof noa ’t sjtelsje hinger ’t hoes. Um de sjouwer hat ’t inne wölle dóch jesjlage. ’t Is bitter kaod. Mit e sjupje deed ’t sjwatse sjting in d’r emmer. D’r kachel in ’t tsimmer brent nog e bis-je. Het sjud jet sjting dróp. Noa e tsietsje weëd ’t vuur jroeëser en in ’t tsimmer wermer. Óch de kamiengs van de anger hoezer sjwame. ’t Iris sjmiert ziech ing bótram. D’r becher mit kaffieë hilt ’t mit tswai heng vas vuur zie jezich. ’t Nimt tswai sjluuk en sjtaart uvver d’r becher. Inne daag mit broeëd verkofe en oge zukke likt vuur hem. Oge die angs verroane. Oge die hofnoeng zukke. Het zal ze vinge. Het zal ze vinge. Noa d’r letste sjloek kaffieë veëgt ’t de krummele van d’r dusj. In d’r jank deed ’t ziech d’r dikke winkterrok aa en zetst d’r kraag umhoeëg. Um d’r haos ing sjal jeknubd. Óp d’r kop ing mutsj. Mit de heng deep in de taesj jeet ’t uvver jen sjtroas.