|
 Los 't reëne
Los ’t reëne óp mie lief
Los ’t reëne, sjtondelank
Los ’t lofe bis iech jrank
Noa nog mieë reën bis dat ’t zieft
Iech veul ’t wasser óp mie lief
Veul de drupe durch mie hoar
De erm weëde sjwoar
Mieng zieël weëd naas en bejrieft
Dat de drupe óp miech valle
Los ze valle, maach miech reng
Sjpeul miene blik, wèsj mieng heng
Poets mieng wöad, mie dinke, mie kalle
Los ’t reëne doamit dat jinne ziet
Wat vuur die drupe nit versjtaoche bliet
En durch dat wasser en durch de tsiet
Reën iech zoeë mieng troane kwiet
Hoemele
Hoemele zunt jraad wie bije
Zelfde kluur mar dan tsevreie
Winkterkluur
Tsaart jetseerd durch verevlokke lokke wiese beum
Iech dreum en sjtreum durch wiese heng
En reng zunt mieng jedanke die nit mieë jranke
Noa kluur
D’r piensel (of wie inne dieriejent ing moer sjtriecht)
D’r dieriejent, d’r Histor Sikkens von Flexa d’r dreide, woar jraad veëdieg mit ing konzeët-rees va zivve wèche durch de binnenlande va Schiermonnikoog mit de moeziekere va “Koens Uvver I-bildoeng”, of kót jezaad : ”K.U.I.” ’t Jruetste kompliement kroge zie dan óch ummer an d’r sjloes va jidder konzeët, went ’t poebliekoem al sjtaunends zaat: wat inne kui! En zoeë woar ’t óch. Noa zivve wèche woar ’t jód heemkómme en d’r Histor Sikkens von Flexa d’r dreide vräuet ziech óp ing paar daag oane proof, oane sjtukker, oane moeziek, alling vrij tsiet. Zieng vrauw, ’t Kit va Beits bis Beesel zoog dat evvel jans angesj en sjtóng al mit e liesje veëdieg um de vrij tsiet flot in tse kótte. A Cappella kroog d’r Histor jezaad wat tse doeë woar. Boaven-aa de lies sjtóng de moer in d’r jaad.
De moer in d’r jaad muet ejentlieg ins ópnuits jeverfd weëde. ’t Wies woar al lang nit mieë wies en hei en doa hauw de natoer d’r vuur jezörgd dat e deel van de moer nit óngerdóng vuur ing reliëf-kaat oes d’r letste Bosatlas. Minnieje hobby-bioloog wuer sjtoots jeweë óp zoeng moer wail doa de mieëtste inheemse sjimmel-tsoate in “Hülle und Fülle” jruiete en bluiete. De moer koeët wirklieg inne nuie piensel-sjtrich jebroeche. Alle kluere lofete durjeree, ’t woar jee samesjpèl tse vinge en de solo’s va Módder Natoer woare nit tse uvverzieë. En zoeë koam ’t dat d’r Histor Sikkens von Flexa d’r dreide d’r dieriejente-kul i-toesjet vuur inne sjtramme verkenshoare-piensel.
|
|
Als ieëtsjte bekieket heë ziech ’t sjtuk ins jans jód va kót-bij, noom alles in ziech óp, loeret noa de lestieje sjtukker en besjnautset ziech de valsje noeëte. Heë zoog dierektemang dat ’t e sjwoar sjtuk woar en heë wós dat heë al zie könne moeët i-zetse um dis konzeët jód uvver de buun tse bringe. Hei joof ’t jing proof en zieng vrauw woar ’t lestiegste poebliekoem. Noen moeët heë bewieze dat heë d’r dieriejent woar, jenauw wie ziene pap, d’r Histor Sikkens von Flexa d’r tswaide en ziene opa, d’r Histor Sikkens von Flexa. Nit d’r ieëtsjte wail zienne opa damals nog nit wós of zieng vrauw, ’t Johanna Zeëg va Zölder, hem inne zoon sjenket of ing doater. Tswai jeneratsiejoeëne hant al vuur die moer jesjtange en noen woeëd ’t tsiet vuur de dreide.
Heë laat ’t noeëte-papier vuur ziech óppen eëd doamit dat alles reng bloof, toesjet ziene sjtramme antsóg in vuur e sjun, sjwats mit wies aafjezats aasjtriechers-kabäusje, hoalet mit links d’r dekkel van de verf aaf en sjnappet ziech mit reëts d’r nuie piensel. Häusj duiet heë de verkenshoare in d’r pot en vóng in drei-viertel takt aa tse miesje, ee, tswai, drei. Ee, tswai, drei, inne jemuutlieje Ingelsje wals um mit aa tse vange. Ee, tswai, drei, ee, tswai, drei. Noa ’t miesje van de verf heëvet heë d’r piensel óp, loos nog e paar druppe tseruk valle en toepet mit ’t hoots van d’r piensel vunnef moal flot óp d’r rank. In d’r janse jaad woar jinne laut tse huere. Zieng linker hank hoof heë mit de palm erópper vuur ziech en de reëtserhank mit d’r piensel tsieteret e bis-je. Die hank wós wat noen koam en waded ónjedóldieg óp e tseeche va links. ’t Sjtuk koeët bejinne…..
Jans adagio woeëte de ieëtsjte strich óp de moer aajebraad, va links noa reëts en werm tseruk, rui-ieg en häusj. Mit vaste hank en lieëte tswang joof d’r piensel ziech uvver an d’r wil van ziene maister en de verkenshoare krauwelete de moer óp d’r takt van d’r Histor. D’r dieriejent tsoppet ziene piensel deep in d’r pot en tseret de moer mit d’r inne noa d’r angere glissando. Lang, wiese sjtrich die bij-ee passete en in-ee sjuvete wie vingere in ing höasj. ’t Sjtuk vóng aa tse leëve en enderet ziech bij jiddere sjtrich. De verkenshoare zoegete ziech ópnuits vól mit deë woenderbare latex en mit inne vasberade blik in de oge en inne iezere wil sjneuret d’r Histor Sikkens von Flexa d’r dreide uvver zie noeëte-papier en uvver de sjiekste sjimmelfiejoere van zie sjtuk. En sjtriech en wies, en sjtriech en wies. In allegro jóng ’t wieër en d’r piensel hauw jing muite um d’r takt bij tse haode. Eróp en eraaf, va links noa reëts. Ha, wat ing vräud! Freunde! Das Leben ist Lebenswert!! Wie ing hoemel um ing blom vlugt, wie ing oamezeek óp e naasjewoeëde bebbelsje, zoeë danset d’r Histor durch ziene jaad en vuur zieng moer. D’r piensel woar al lang nit mieë nuedieg, vloog durch d’r jaad en loog oes tse druppe in d’r kraag va zienne frisj jewèsje antsóg, deë an de lieng hóng um tse drueje. D’r Histor sjnappet ziech d’r pot verf ónger d’r linker erm en mit reëts woeëd in staccato de moer jebombardeerd mit kladdere verf. Hei en doa woare nog jet sjtuksjere oane verf en die woeëte flot in flagranti al dente aafjewirkd in pizzicato mit de vingere. De moer en alles drum erum woar va boaver bis ónger wies en vóljeklatterd mit ing dikke loag flot-druejende latex. Langzaam mar zicher koam d’r klimax van ’t sjtuk, dat koeët jeweun nit oesblieve. Al forte woeëd de letste drup oes d’r pot jesjnaafd durch d’r dieriejent en óp de moer jevempd. Hauwt de pauke, sjuuft de sjuve, bloast óp die tröate, ’t wirk is jedoa! Woa blieft mienne klimax, woa is die hoeëje C, woa blieft mieng letste noeët?
En doe koam ’t Kit va Beits bis Beesel eroezer en hauw d’r Histor Sikkens von Flexa d’r dreide jans van alling zienne klimax….
Maurice Hinzen
|
|
Hiemliesj Kirchroa
Hiemliesj is de moezziek die vier hure
um de veer joar mit ’t WMC,
de klanke die Kirchroa klure,
de welt is hei bijee.
Vuur Kirchroa is dat va weëd,
vier hant d’r himmel óp eëd.
E sjtuks-je paradies is d’r derejaad,
ja, d’r Gaia Zoo is inne janse sjieke,
vuur ós is deë jemaad,
vier junt noa de dere kieke.
Vuur Kirchroa is dat va weëd,
vier hant d’r himmel óp eëd.
Hillieg is vuur ós Roda JC d’r foesbalkloeb,
deë jeet ós an ’t hats,
die jonge hant vuur jinne floep,
jelukkieg hant ze óch ingelsjer óp de lats.
Vuur Kirchroa is dat va weëd,
vier hant d’r himmel óp eëd.
De sjtere van d’r himmel deet me zinge
mit klonetrekke in Kirchroa,
me maat sjpas en deet sjpringe,
mit d’r kloon aa weëd jek jedoa.
Vuur Kirchroa is dat va weëd,
vier hant d’r himmel óp eëd.
’t Sjunste wat d’r Herjod hat oesvónge
is nog ummer ’t Kirchröadsjer plat,
mit vöal j’s weëd jekald en jezónge,
dat is tiepiesj ós sjtad.
Vuur Kirchroa is dat va weëd,
vier hant d’r himmel óp eëd.
Tjeu Wetzeler
|
|
Voeshek
Ópins, bij ‘t zieë van ee bild, vilt dat woad miech in
Weë dat bekankd vuur kunt wees wat iech ming
Als kink benoa jiddere zóndieg in d’r betste sjtaat
lofete vier ’t peëdsje langs d’r Berebusj eraaf
Van ’t Roldückerveld noa Haander jiddes kier opnui
Ploeëte broamele en fain blomme die sjtónge in blui
De tant Keet wós jemindlieg al besjeed
en zats de vaas mit wasser al jereed
Mit leefde d’r sjtroech blomme woeët aajenoame
dat heur tsimmer ing hoaf wèch doahin sjtónk
hant vier pas wie vier auwer woare vernoame
Doanoa woeët d’r vlaam op d’r dusj jezatse
en loesterete vier als kinger noa hön jesjiechtens en fratse
wat die auwere allenui hauwe oesjevrèse
en ze da menniegmoal durch d’r boer kroge jerèse
’t woare sjun middiege doa ónge óp Haander
Zoeë zies te wie sjun erinneroenge zint ópjesjlage
Tilde Frauenrath
|
