Hoes kan inne bouw zieë um tse woeëne, mar óch ing famillieë woava de perzoeëne d’r zelfde hingernaam hant
Fibberwaar
I Sjwede is ’t i zivvetsing-hónged-tswelf vuukome dat d’r mond fibberwaar drissieg daag hauw.
Planete Saturnus in de ieëtsjte helf va d'r mond an d'r bejin van d'r oavend in 't weszuudweste tse zieë. Jupiter in 't zuudweste. Mars in 't zude. Venus bis haoverwaegs d'r oavend in 't weste.
2 fibberwaar
Venus en Saturnus kótbij d'r mond.
8 fibberwaar
Jupiter en Mars kótbij d'r mond
Orion
In 't zuudwestre is 't sjterebild Orion tse zieë. D'r jeëjer mit d'r boag en drei sjtere in 't midde.
D'r jank van de tsiet
Ing verzamloeng va jediechte en sjtuks-jer proza. D'r sjriever Wim Heijmans nimt d'r leëzer mit óp inne sjpatseerjank durch 't joar. 't Bóch kan me krieje in de bucherjesjefter Deurenberg i Kirchroa.
Vertaling gedicht 'hoesII'
(boven aan de pagina!)
huis II
het huis waar
konfetti danst
met vlinders
op het raam
tussen hartjes
rood wit
het huis waar
een optocht trekt
van kinderen
met een knuffel
voorop
daar zijn
leeggelopen ballonnen
rsten van carnaval
adem voor volgend jaar
daar voel
ik me thuis
Vroagtseeche
ing vasteloavends-jesjiechte i mieëdere dele
anger dele bij feuilletons 'oane'
Deel zivvetsing
Ze hauwe ’t sjtil jehaode. D’r wieët en ’t besjtuur van d’r Juungliengsverain. Wienieë ze bijenee kome um d’r Vasteloavend tse besjpraeche. D’r mondieg is doa ’t betste moment vuur. De wieëtsjaf is da jesljaose. Zoeë kanne ze ’t jód besjpraeche. Oane dat inne mitloestert. De jardienge zunt jód jesjlaose. D’r sjlussel sjteet óp de binnezie va de duur. Zoeë kanne jinne durch ’t sjlussels-laoch eri kieke. ’t Doert effe ier jidderinne doa is. D’r Wieët sjteet bij de duur um ze óp tse maache. D’r John, d’r vuurzitsender kunt als letste eri.
‘Uur jeleuft ’t nit. Weë bejieënet iech hei jraad an duur?’
Jinne deë dat wees.
‘’t Tsof van d’r Wiel Piefer. Dat sjtong hinge óp d’r ek. Iech bin doe mar durch jelofe. En han miech an d’r angere ek versjtaoche. ’t Hat doa nog ing tsiet jesjtange. Wie ’t voet woar, bin iech flot kome.’
D’r Wieët nimt als ieëtsjte ’t woad. Heë sjtelt vuur an d’r aavank va de verzamloeng alling wasser tse drinke. D’r John meent, dat ze da flot mósse kalle um flot veëdieg tse zieë. Doa zunt ze ziech enieg mit. D’r wieët zetst flesje wasser óp d’r dusj en jlazer.
‘Ing flotte vroag,’ zeët e. ‘Dis joar óch werm e prinsepaar?’
Óp die vroag kunt jee flot antwoad. Weë zouw dat mósse zieë? Binne de korpse kanke ze jinne bedinke, zoeëwie dat ’t vurriegs joar woar. Ing prinses van ’t ee korps en d’r prins van ’t anger.
D’r wieët sjud de jlazer vol.
‘Da mósse vier bij de anger veraine ins kieke.’
Doa kriet d’r Peter e iedee. Heë sjtelt ziech reët.
‘Iech wees ‘t. D’r kniengsverain en de doevepiete!’
Die hauwe in d’r letste zommer krach kraeje. De doeve hauwe bij ’t Marl, de vrauw va d’r Ties Lankoer, vuurzitsender va d’r kniengsverain óp de waesj jesjaese. En dat woar nit de ieëtsjte kier. Ze hat ziech bejswierd bij d’r vuurzitsender va de doevepiete, d’r Adelbeët Vlieje.
‘Uur mit uung sjiesdoeve.’
Doa-óp hat d’r Adelbeët jezaad: ‘Weë knieng hat, hat óch kuttele. Uvver sjtróngs jekald.’
’t Vilt wie inne puzzel inee. De doater van d’r Adelbeët, ’t Eefje is óch bij d’r Juungliengsverain kome en hat sjpas an d’r Patrick kraeje. Los dat noen jraad d’r jong zieë va d’r Ties.
Ze sjpringe allenäu reët óp. En ze róffe tsejeliech.
‘Beer!’
‘En dat is óp miech,’ ruft d’r wieët.
Ing tsiet zunt ze nog bijenee blaeve. De jlazer nog ing tsieg moal jevöld. An d’r sjloes drage ze d’r Peter óp de sjouwere durch de wieëtsjaf.
D’r daag d’rnoa hant ze ’t Eefje en d’r Patrick jebeld. Die vräue ziech.Zezunt jans in d’r himmel. En zalle sjwieje wie ’t jraaf.
De daag bis d’r oavend weët me ummer nerveuzer. Me kan ziech noen wirklieg nit vuursjtelle, weë ’t jeet weëde. Óp ’t plakkaat hat d’r wieët jet d’rbij jesjraeve.
‘Weë wees jet?’
Jinne hat ziech jedurfd jet drónger tse sjrieve. Alling e jroeës vroagtseeche sjtong dizze mörje drónger jetseechend.
Mörje zalle ze ’t wisse. Da is d’r Vasteloavend-oavend.
Ópins is ’t doa. Vrugjoartemperatoer. Um óp d’r fiets tse sjtieje oane sjniejende kauw. Dat deed d’r Hannes óch. Durch de huevele en dörper mit wingende vastelaovend vane an de jieëvele. Ing vräud durch zie lief. Nog alles vuur ziech. Doch jraad hu óch e moment van umkieke. D’r daag um ’t absjied va ziene kammeraad tse jedenke. Oes-jevare óp ziene leëvenswaeg. Um bij inne oesblik aaf tse sjtieje. ’t Jister vuur ziech tse han. Al die momente die ze tsezame jedeeld han nog tse veule in de pedaaltritte va d’r fiets.
Zoeë jeet e óch wieër. D’r blik vuuroes. De erinneroeng vieët mit ‘m mit. Zicher went e durch ’t dörp vieët mit die wieëtsjaf an d’r kirchplai. Woa ze oeëts óp inne zommerzóndieg aafsjtiejete bij e fes mit knapkapelle moeziek. Ze hant ziech doe mósse losse aafhoale durch inne angere kammeraad mit inne auto. De fietse in d’r bak. Ing jesjiechte riecher.
D’r Hannes fietst mit inne laach durch d’r troer. D’r blik noa vure. Jedrage durch de jesjiechte. D’r daag va mörje. Woa nog zoeëvöal tse verwade is. Óch de jesjiechtens va die d’r nit mieë zunt.
D’r Hannes huet de sjtim va d’r Jan. ‘Alaaf.’
De vastelaovend vane winge hofnoeng.
Wat e fes.