't Sjwats laoch is ing fantasie-jesjiechte i mieëdere dele.

Deel vunnef

(laat u voorlezen!)

De tuut

D’r nieëkste vriedieg zunt ze werm bij d’r berg. Oane um tse kiekke lofe ze noa heem. D’r Ielja hat de heng in jen taesj. D’r jas hingt óp en is hinger de erm jeduit. De helpe zunt tse zieë. D’r man van de uvverzie sjrekt wen heë de helpe ziet. Heë vingt aa tse sjneure.
D’r Ielja laacht: ‘Kiek doa d’r mummie.’
Ieëtsj sjtil. Da jet heller.
‘Mummie!’
Nog mieë lü vange aa tse lofe. Ummer heller.
‘Mummie, mummie!’
De mam sjnapt hem vas en duit heur kink teëje ziech aa. Heë veult de wermde van heur littseeche. Heur sjrit weëd óch flotter en jroeëser.
‘Mummie, mummie!’
De heng jluie in de taesj. Sjtubwólke sjtieje óp. In ing sjoel drieve de lü van hön voet. ‘Mummie, mummie,’ ruft d’r Ielja  bis ze heem in d’r jank hinger de jesjlaose duur óppen eëd zitse.
Nog eemoal jiechend: ‘Mummie.’
Sjweesdrupe sjtreume uvver laachende rimpele in ’t jezich. D’r angs va kwietweëde verluust ’t van ’t jeleuf in ziechzelver.
‘Vier zint jing mummies, mam.’
‘Wat maat ’t óch oes Ielja, wat de lü van ós dinke. ’t Is ózze jank. Vier zitse óp ós tejele. En....krient ing kauw vót.’
Laachend sjpringt d’r Ielja óp. Heë trukt an inne erm van zieng mam. Mit d’r angere erm duit zie ziech aaf.
‘Keël, wat biste sjterk.’
‘Iech han óch helpe.’
Ze sjtrieëlt mit ing hank durch zie hoar.
‘Zoogs te wie bang deë man van hei teëjenuvver vuur mieng helpe is?’
‘Nit alling d’r man, óch de anger lu.’
‘Mam, dis naat sjlof iech mit de helpe aa.’
‘Sjlof jód, jong’
Ze jieët hem e muulsje.
Die naat dreumt heë van e peëd. Bis de tuut jeet. Alling d’r Arche en heë zint óppen sjtroas. D’r Ielja is jans ópjereegd. Heë jeet d’r wèg van d’r Arche. Deë inne waeg, deë waeg noa ’t laoch. Ze zint verbij de letste hoezer. D’r wink sjnieët durch d’r naatspoem. Heë sjtikt zieng heng in de loeët. Ze sjienge in de kloar vrizzenaat. D’r Ielja jluit va nuisjieriegheet. 'Went de tuut jeet, passeert jet.'
Wie döks hat te dat nit jehoeëd? Óch die naat, wie zienne pap nit mieë tseruk koam. Noen zint ze bij ’t laoch. Ing trap jeet sjuuns eraaf. D’r Arche leuft nog ummer vuuróp. In zie lank kleed zieste nit zieng vus. Heë roetsjt eraaf. De tuut klinkt noen kaihel. D’r Ielja sjweëft langs ’t trapjelender. Ópins inne knal. Ing duur vilt tsouw. De tuut is sjtil. Alling de heng van d’r Ielja zint tse zieë. Heë vleit ummer wieër noa ónge. Bis zieng vus óp jet hels sjtoeëse. ’t Is inne dekkel deë ziech in ’t midde rónkdrieënt. De ing helf lieët hem eri valle en de anger helf jieët ‘m inne dui. Menute lang rolt e uvver jen eëd. Went e oes-jetuuld is, jeet e sjtoa. Zieng heng hilt e werm umhoeëg. Óp eemoal is ’t kloar. Uvveral zint sjwatse sjting. Heëzelver is koalsjwats. D’r naatspoem, de helpe, zie jezich, mar nit zieng heng. Heë raaft e paar sjting óp en flüstert: ‘Sjwatse sjting.’ Ze weëde werm, ummer wermer. Ze valle oes zieng heng. I sjtukker ligke ze óppen eëd. De binnezie van de sjting kanne zieë.  Heë bukt ziech um ze nog besser tse bekieke. Da vingt ’t aa tse winge. De sjtukker weëde sjtub en vleie voet. D’r Ielja hilt ziech an de moer vas. Heë duit ziech aaf um teëje d’r wink i tse lofe. Nog mieë sjwatse sjtub vleit ‘m um de oere. Mit jesjlaose oge sjravelt heë ziech langs de moer. D’r wink veult ziech naas aa.