Deel 5

(laat u voorlezen!)

D’r Alwin kiekt hem mit jroeëse oge aa.
‘Is e doeëd?’
‘Maach dat-s te voet kuns!’
Heë duit d’r Alwin de duur eroes. Jesjrókke leuft e noa d’r ek van de sjtroas. Doa bliet e ing janse tsiet sjtoa. Mar bij ’t hoes van d’r Martien is nuuks tse zieë. Da zal ze wal nit doeëd zieë. Angesj woare de pliese besjtimd al doa jeweë. Nae, d’r sjpeiel woar kapot. Ze hat óp ziechzelver in d’r sjpeiel jesjaose. Wat ing komiesje vrauw. Heë drieënt ziech um en jeet noa heem.
‘Mam, móts te ins hure. De mam van d’r Martien hat jesjaose.’
‘Wat zeës te, jong?’
‘De mam van d’r Martien hat in d’r sjpeiel jesjaose.’
‘Blief doa óch voet. Die vrauw is nit richtieg.’
’Mar d’r Martien is waal richtieg.’
‘Erm kinger. Meens te woarum ziene pap in ’t Hollendsj is jange wirke? Da broecht e nit jiddere daag heem tse zieë. Iech zaan diech, blief doa voet.’
Ing waech sjpieëder zitst d’r Alwin werm neëver ’t sjtels-je. Heë wees ónjeveer wienieë d’r Martien de honder kunt vore. Lang broecht e doarum nit tse wade. Oane óp of aaf tse kieke leuft d’r Martien langs ’t sjtels-je. D’r Alwin ziet e nit. Heë leuft noa de dahlia’s en sjnieët e paar aaf. Da drieënt e ziech um.  De erm jesjtrekt langs ’t lief. De dahlia’s in ing hank. Noen ziet e d’r Alwin. Lanksaam leuft e noa ’t sjtelsje. De hank mit de dahlia’s huft e óp. D’r kop jeet eraaf.
‘De mam hant ze noa ing kliniek braad.’
D’r Alwin lekt ing hank óp zieng sjouwer.
‘Iech jon mit diech mit.’
Tsezame junt ze durch ’t weëgs-je noa de poats van d’r kirkhof. De blomme van de mam ligke nog op ’t jraaf van d’r dokter. Ze zunt verlepsjt. D’r Martien  huft ze óp. De frisje blomme lekt e dróp.
‘Wen de dahlia’s bluie, bringt mieng mam ze noa ’t jraaf.’
‘Wen de dahlia’s bluie,’ zeët d’r Alwin.
‘Ze kunt dökser noa d’r kirkhof. Nit alling wen de dahlia’s bluie.’
‘Hauw ze d’r dokter zoeë jeer?’
‘Joa. Wie ze hoeët dat e sjtórf, hat ze jekraesje. Ze zoos an d’r kuchedusj. Mit d’r zakdóch i jen heng.’
D’r Martien drieënt ziech um. Heë leuft noa d’r dreksbak um de verlepsjte dahlia’s voet tse werpe. D’r Alwin  leuft hinger ‘m aa.
‘Brings doe noen ummer frisje blomme?’
‘Joa. Dat han iech mieng mam beloafd.’
‘Hat ze diech dat jevroagd?’
‘Nae. Mar iech don dat jeer. Iech han ’t heur vertseld. Heur oge sjtroalete.’
Jees te döks noa dieng mam?’
‘’t Zóndiegs. Da jon iech mit miene pap mit.’
‘Diene pap is durch de waech voet.’
‘Joa, mieng tant kunt noen bij ós heem.’
‘Bliet dieng mam lang voet?’
‘Ieh wees ’t nit. Misjien vuur ummer.’
‘Vuur ummer?’
D’r  Alwin  kan ziech dat nit vuursjtelle. Zieng mam nit mieë heem. Sjtel diech dat ins vuur.