(laat u voorlezen!)

Bonne

De janse naat hat nog nit 't tseeche 'zicher' jeklónke. Aaf en tsouw hure ze vliejere. Mar die zunt wied voet. 't Afweergeschut sjwiegt. Teëje d'r mörje jieët de tuut 't tseeche 'zicher'. 't Joke en 't Fien hant jód jesjloffe. Ze sjpringe oes 't bed. De mam sjteet bij 't laoch. Mit ing hank hilt d'r pap de mat umhoeëg. De noabervrauw hat d'r Hupie in heur erm. Heë kriesjt tsaart.
'D'r Fred is noa d'r dokter,' zeët ze. 'Dat is nit mieë um oes tse haode.'
De mam keurt d'r Hupie uvver 't köpje.
'Erm keëltje doch. Has te zoeng pieng?'
Da hure ze sjritte óp de trap. D'r noaberman kunt d'r kelder eri.
'D'r dokter kunt ezoeë.'
De noabervrauw jeet mit d'r Hupie eróp. Óppen sjtroas sjtópt inne auto. D'r dokter is al doa. De mam en d'r pap junt mit de kinger noa de kuche. Wen ze veëdieg zunt mit ziech tse waesje klinkt de duursjel. D'r pap maat de duur óp. 't Is d'r noaberman.
'D'r Hupie jeet noa 't sjpetaal.'
De mam sjteet hinger d'r pap in d'r jank.
'Los 't Wies en 't Frens-je mar noa ós kome.'
Dat vinge 't Joke en 't Fien sjun. Da kanne ze tsezame sjpieële. Mar noen is 't doch angesj. Hön breursje is zoeë krank. Sjtil zitse ze an d'r kuchedusj. 't Wies hilt zieng póp óp d'r sjoeës vas. D'r pap deed ziech d'r jas aa. Heë sjtikt ziech 't pak bóttramme en d'r blaech mit kaffieë i zieng taesj.
'Ier iech noa de koel jon, loof iech effe langs d'r kirkhof van 't kloeëster. Kieke of d'r Anton nog doa zitst.'
'Kiek mar jód oes, dat jinne diech ziet.'
'Maach diech jing zörg. 't Is nog vrug. Doa zunt nit vöal lu óppen sjtroas.'
D'r pap leuft mit jroeëse sjritte uvver de sjtroas noa 't kloeëster. Heë deed jraad of e noa 't kloeëster jeet. Neëver d'r kirkhof sjteet inne jroeëse boom. Doa jeet heë hinger sjtoa.
'Anton, Anton,' fluustert heë hel.
Heë kriet jee antwoad. Effe waad heë en jeet da noa zie hoes. Heë sjelt aa. Lang broecht e nit tse wade. De duur jeet e bis-je óp.
'Is d'r Anton doa?'
 Doa klinkt ing sjtim.
'Heë is zicher.'
De duur jeet werm tsouw. D'r pap leuft noa de koel.
Heem ruumt de mam d'r dusj aaf. Da bringt ze de kinger noa de sjoeël. Ze vertselt an de juffrauw, dat 't breurs-je van 't Wies en 't Frens-je in 't sjpetaal likt. De juffrauw lekt heur erm uvver de sjouwere van de kinger.
'Koom mar mit miech mit. Uur darft hu vuuraa zitse. Kótbij miech.'
De mam jeet werm noa heem. Inne man kunt neëver heur lofe. Heë hat d'r kraag van d'r jas umhoeëg en inne hód óp.
'Kiek miech nit aa, mevrauw. En vroag nit weë iech bin. Iech han ing enveloppe bij uuch heem in de brivvebus jeduid mit bonne um aese tse kanne jelde. Dat is vuur lu mit kling kinger. Zoeë kanne ze jet extra's krieje.'
Da drieënt d'r man ziech um. De mam durft nit tse kieke. Ze kriet jing kans um ziech tse bedanke. Die bonne kan ze jód broeche. Jidderinne kriet bonne. Die has te nuedieg um aese tse kanne jelde. Want doa is nit vöal aese. 't Weëd verdeeld. Dat dunt ze mit bonne. Mar döks is 't tse winnieg. Zicher mit kinger. Zoeë kan ze mieë broeëd jelde. En bótter. Misjien óch nog vleesj.