laat u voorlezen!)

D'r Ólf

D’r Astra-jónk zitst nog ummer an d’r rank van ’t wasser. Aaf en tsouw kiekt e in ‘t wasser da ziet e inne Astra, da ziet e ziechzelver. Wie jeer zouwe inne angere Astra zieë in ’t wasser. Mar mit ziechzelver veult e ziech nit alling. Dat is vuur hem jenóg um tse blieve zitse. D’r wink bloast in zie jezich. Heë sjpieëlt ’t sjpel van d’r wink mit. Bloaze, oame. Heë wil de oge sjlisse, mar doa is ’t tse vrug vuur. Ziene sjteer is nog nit tse zieë. Doch wil e de oge sjlisse. ’t Astra-leef zieë, hinge de oogdekkele wille ‘m vashaode.
‘Astra-leef,’ fluustert heë in d’r wink.
Hinger hem in ’t hoeëg jraas beweëgt ziech jet. ’t Sjliecht kótterbij. Me kan ’t kóm hure. Aaf en tsouw zies te e paar sjpitse oere oes ’t jraas umhoeëg kome. ’t Lieche de oere van e deer tse zieë. Broen wie d’r baad van d’r Astra-aod, sjpits wie de oere van inne hónk. D’r wink lekt ziech. Alling ’t jraas hinger hem beweëgt ziech.
‘Komiesj,’ dinkt e, ‘jinne wink en doch beweëgt ’t jraas ziech. Alling ’t jraas hinger miech.’ Lanksaam drieënt e ziech um. Heë hilt d’r oam i. Dat mós jet mit hem tse maache han. Mar heë ziet nuuks. Noen is ’t jraas hinger ziech óch sjtil. Da kiekt e werm vuur ziech. ’t Jraas evver beweëgt ziech werm. Flot drieënt e ziech um en jeet óp de hoeke zitse. Doahinge mós jet zieë, wat hem ziet en dat kótterbij kunt. Da sjpringt e óp en wilt voetsjneure. Mar heë veult ziech alling en kriet floep. Heë zakt óp de kneie en kruuft noa d’r rank van ’t wasser. Went e mar inne Astra ziet, ejaal weë, al is ’t ziechzelver, da kriet e werm mód. Heë sjpringt reët.
‘Iech wil diech zieë,’ ruft e.
Mar nuuks beweëgt ziech. Da sjpreit heë de erm zoeëwie heë dat van d’r Astra-aod kent. E paar sjritte leuft e ’t jraas eri.
‘Iech wil diech zieë,’ ruft e lanksaam en nit zoeë hel.
Oes ’t jraas kome e paar oere eróp. De oere van e deer. Hij wil nog ins noa ’t wasser sjneure. Nog ins inne Astra zieë, mód krieje.
Mar heë bliet sjtoa en zeët vrundlieg: ‘Iech wil diech zieë.’
’t Jraas beweëgt ziech. Ing fiejoeër kunt reët. Ing fiejoeër wie heë, alling mit de oere van e deer, inne hónk. De erm hilt e jesjtrekt langs ’t lief. De heng tsouwjeknaepe.
‘Noen zien iech diech,’ zeët d’r Astra en heë laacht e bis-je d'rbij.
Lanksaam maat de fiejoeër de heng óp en drieënt ze noa d’r Astra tsouw. Da waad e effe en sjtikt óch de erm oes.
‘Astra,’ zeët d’r Astra.
De fiejoeër huft d’r kop óp en ruucht.
‘Astra,’ zeët d’r Astra nog ins en leuft e paar sjritte noa vure.
Vuurzichtieg zetst de fiejoeër inne vós noa vure en óch d’r angere.
‘Ólf,’ zeët e kót.
D’r Astra zeët ‘m noa: ‘Ólf.’
De fiejoeër knikt en wiest noa d’r Astra-jónk.
‘Doe bis Astra?’
‘Joa, iech bin Astra-jónk.
‘Astra-jónk?’
‘Bij ós heesje ze allenäu Astra en vier hant óch ózze eje naam. Aod, kling ,jroeës.’ Heë waad effe. ‘Leef.’ Da wiest heë noa d’r Ólf. ‘Doe hitsjt Ólf?’’
‘Joa.’
Ze lofe noa ee tsouw, de erm nog ummer oes-jesjtrekt.
‘Vier sjpraeche de sjproach van de eëd,’ zeët d’r Astra-jónk.
Ze pakke ziech bij de erm vas. D’r Astra-jónk bloast hem i zie jezich.
‘Zoeë bejrusse vier ós.’
D’r Ólf huft d’r kop óp en ruucht.
‘Zoeë dunt vier dat bij ós.’
Ze laache allebei en losse ziech los.
‘Iech woar al ing tsiet noa diech an ’t kiekke,’ zeët d’r Ólf. ‘Iech hauw miech in ’t hoeëg jraas versjtaoche.’
‘Woarum versjtaoche?’
‘Vier kenne alling ószelver, mar dat woar inne vreëme jeróch deë doa mit d’r wink koam aadrieve. Iech wool voetlofe, mar iech wool óch blieve. Wat iech zoog maachet miech nuisjierieg, doa wool iech nit va voetsjneure. Doe han iech miech versjtaoche.’
‘Iech wool óch voetsjneure, mar wie iech inne Astra in ’t wasser zoog, doe kroog iech mód.’
‘Inne Astra in ’t wasser?’
‘Vier Astra’s kenne nit alling zieë en in ’t wasser zien iech inne.’
‘Mar dat bis te doch zelver.’
‘Dat wees iech, mar ’t is jenóg um nit voet tse sjneure.’
‘Woa zunt die angere Astra’s da?’
‘Doa hinge urjens sjteet inne boom jans alling. D’r intsiegste boom deë d’r sjlaag uvverleëft hat. Doa zitse ze.’
‘Wat vuur inne sjlaag?’
‘Wie d’r mond vuur ózze sjteer sjuvet, is ós lit oes-jebraoche. En vier zunt mitje-vloage noa de eëd woa inne sjtórm losbrooch. Beum en sjtruuch woeëte umjebloaze. Alling deë boom, deë inne boom, sjterker wie d’r sjtórm. Doa zitse de Astra’s, sjterker wie d’r mond.’
‘Woarum bis te bij hön voetjejange?’
‘Iech vong ’t Astra-leef zoeë leef, dat iech ‘m angesj bejrusse wool. Nit mieë zoeë.’ Heë bloast in de loeët. ‘Nit mieë zoeë, wie bij de angere Astra’s. Mar iech tsel nit mit umdat iech jónk bin. Doch iech hauw zoeë sjun jeveul i miech. Doe bin iech voetjesjneurd. Jeweun voetjesjneurd, mie jeveul hingernoa.’