(laat u voorlezen!)

D'r sjtroech

En flot zunt ze, de kinger van ’t lit. Ze hant wal nit mieë de sjnelheet van ’t lit, mar flot zunt ze wal. D’r busj weëd ringer en d’r hoof tek ummer hoeëjer. D’r Astra-aod vräut ziech went e ziet wie die tswai tsezame wirke.
‘’t Is ing sjpas um tse zieë wie die tswai wirke. Ze zunt al e sjtuk d’r busj eri.’
’t Astra-leef kiekt noa ze.
‘Ze blieve Astra’s woa ze óch zunt.’
D’r Astra-kling kunt jraad mit inne tak oes d’r busj.
‘’t Jeet jód mit uuch,’ ruft ’t Astra-leef.
‘Wie flotter vier veëdieg zunt, wie flotter …’
Da bedinkt heë ziech. Heë kalt nit wieër. D’r tak wurpt e óp d’r hoof en flot leuft e werm d’r busj eri. Bauw hauw e ziech vermoeld. Doa woar jet dat tselt alling vuur d’r jroeëse en hem. Jet wat zieë wille han, jet wat angesj is dan woa die angere tswai ’t uvver hant. ’t Astra-leef kiekt noen d’r Astra-aod aa.
‘Wat hauw deë wille zage? Heë versjrók ziech. Jraad of doa jet is wat vier nit darve wisse. Verberje die tswai jet vuur ós?’
‘Wat iech zien,’ zeët d’r Astra-aod, ‘is, tswai Astra’s die hel wirke, zoeë flot bauw wie de sjnelheet van ’t lit. Jet angesj zien iech nit en wat ze nit zage, huur iech nit.’
’t Astra-leef bukt ziech um wieër tse wirke.
‘Wat iech nit zien en nit huur, kan d’r doch zieë.’
‘Doe dinks an d’r Astra-jónk, Astra-leef.’
Het trukt inne tak voet. Noen kan ’t d’r sjtroech jód zieë. Deë is nog jans. Het pakt e teks-je vas.
‘Kiek, deë sjtroech is nog jans.’
D’r Astra-aod kunt kótterbij.
‘Doa hingt jet aa.’
Heë pakt ’t vas en rücht draa.
‘’t Jieët e sjun jeveul.’
Óch ’t Astra-leef rücht draa en jeet mit d’r mónk kótterbij um tse bloaze. Da sjtikt het ’t in d’r mónk.
‘Wat e sjun jeveul.’
Lanksaam vingt het aa tse knauwele en sjlikt ’t durch.
‘Wat sjun. Mótste óch ins verzukke. ’t Is e jans apaat jeveul.’
Heë plukt ’t en deed ’t jans vuurzichtieg in d’r mónk.
‘Nog sjunner dan wie ’t ruucht.’
’t Astra-leef plukt nog ee.
‘Iech wil ’t sjunne tseruk han.’
’t Waad noen jet langer mit knauwele. Óch d’r Astra-oad deed dat.
‘’t Bliet sjun.’
Het wiest noa d’r sjtroech en wilt werm plukke.
‘Doa zunt sjunne jenóg.’
Heë lekt ing hank óp d’r erm.
‘Waad, wat deeste wen d’r sjtroech leëg is?’
’t Astra-leef kiekt hem aa. Tswiefel kunt in hem óp. Zouw ’t jeweun al ópaese of jet verware vuur mörje en uvvermörje en…? Wat dees te wen d’r sjtroech leëg is? Wade óp nuie? En óngertusje, of jet angesj zukke, wat óch sjun is? D’r Astra-aod preuft d’r tswiefel.
’’Wat vier kraeje hant, is nit vuur ós alling. Vier hant jepreufd wie sjun ’t is. ’t Is sjun um ’t óch an angere tse vertselle.’
Het hat zin um wus tse weëde. Wus tse weëde óp deë Astra-aod. Waorum wees deë zoeë döks e antwoad óp jet? Het hat zin um hem oes tse sjoebe. Het hat jet sjuns jepreufd en noen nimt heë ’t hem aaf. Mar het zeët nuuks. Het drieënt ziech um en pakt inne tak um aa tse trekke. D’r Astra-aod lekt de heng hinger bij ’t Astra-leef óp de sjouwere.
‘Iech nim diech nuuks aaf. ’t Jeveul van d’r sjtroech kunt en jeet. Wils te dat vashaode, weëds te mar ónrui-ieg, weëds te mar koad, zicher va binne.’
Het drieënt ziech nit um. Bliet effe mit d’r tak in de heng sjtoa.
‘Leef, iech zal ’t an de angere Astra’s vertselle.’
Noen lieët het d’r tak los en drieënt ziech um.
‘Die angere vertselle? Woarum? Vertselle die ós al?’
‘Wat ze noen nit vertselle, zalle ze mörje vertselle, of uvvermörje, of…’
‘Die aese ós d’r sjtroech leëg!’
‘Woarum zouwe ze angesj zieë wie doe?’
Wus drieënt het ziech werm um en vingt aa an d’r tak tse trekke. D’r Astra-extra sjtrekt ziech ónger d’r boom de erm oes. Heë kiekt noa ’t Astra-leef en mós laache.
‘Mie leef Astra-leef, da kanste nog lang trekke. Deë tak zitst vas.’
‘Auw sjóts, woa bemuits te diech mit?’
‘Dat han iech diech nog noeëts hure zage.’
‘Da huets te ’t noen.’
‘Wat hat dat?’
‘Jet sjuns van d’r sjtroech jehat,’ zeët d’r Astra-aod.
‘Wat vuur inne sjtroech?’
‘Hei, dui mar in d’r mónk.’
Heë plukt e böltje en jieët ’t an hem. Flot vingt e aa tse knauwele en sjlikt ’t da durch.
‘Nit sjleët. Mar mótste doa zoeë wus um weëde?’
‘Wils te, nog ee?’
‘Miech jód.’
D’r Astra-aod plukt werm ee. Óch dat versjwiend flot in d’r mónk.
‘’t Sjmaacht diech jód.’
‘Joa, zag dat waal.’
‘Iech zal mar jing mieë plukke, angesj is dierek d’r janse sjtroech leëg.’
‘’Is miech óch jód.’
‘Has te da jinne zin óp nog mieë van dat sjuns?’
‘Sjuns? ’t Is zicher sjun, mar wat iech jezieë han, dat woar zoeë jet sjuns. Nit um tse plukke, nit um tse han, mar ummer tse zieë.’