(laat u voorlezen!)

Voetlofe

Heë sjneurt hel voet. Dat wil heë nit hure, ‘jank mar sjun sjpieële.’ Da is heë nog vöal lever alling. En dat is jans jet vuur inne Astra, alling zieë. Óngertusje is d’r Astra-aod wakker woeëde. Heë zitst reët óp en rekt ziech oes. Jet hat e d'rva mitkraeje.
‘Inne Astra deë alling wil zieë? Dat jieët ’t doch nit?’
De angere Astra’s kome kótterbij en bloaze hem in ’t jezich.
‘’t Jieët ’t nog mieë, wat jister nog nit woar,’ zeët d’r Astra-jroeës mit alwerm d'rzelfde jrielaach in zie jezich.
‘Nog mieë?’
‘Joa, vier hant hei inne nuie wink. Deë bloast d’r janse daag, de janse…’
‘Noen is ’t jenóg jeweë,’ ruft ’t Astra-leef kaod.
D’r Astra-aod sjpreit de erm.
‘Kalm, kalm. Wat is doch los. Zoeëjet hant vier nog nit mitjemaad.’
‘Dat mós d’r sjlaag jeweë zieë. Deë hat ós durchee jemaad,’ zeët d’r Astra-kling.
‘Leufs doe da óch voet,’ vroagt d’r Astra-jroeës.
‘Móts doe óch ummer bloaze,’ laacht d’r Astra-jroeës noen helóp.
’t Astra-leef sjtampt mit inne vós óppen eëd.
‘Weë wees wat uur nog allenäu jut doeë?’
Jinne zeët jet. D’r Astra-aod lieët de erm zakke. Heë veult ziech mui weëde. Vuur de ieëtsjte moal in zie leëve mui. ’t Is jraad of de Astra’s hem mit angere oge aakieke. Lanksaam drieënt e d’r kop noa de zie woa d’r Astra-jónk hinjelofe is.
‘Went e nit tseruk kunt, is e jinne Astra mieë.’
’t Astra-leef jeet neëver hem sjtoa en lekt ing hank óp zieng sjouwer.
‘’t Astra-lit bliet ummer besjtoa. Misjien jeet ’t hei oes, mar doa hinge sjiengt ‘t’
Het wiest noa de loeët.
‘Wie vier kómme zunt, zoeë junt vier óch werm tseruk.’
De Astra’s kieke mit jroeëse oge heur aa. Jinne laacht. ’t Is jraad of de daag va vruier werm tseruk zunt. D’r Astra-aod hóst ins.
‘Zalle vier hem joa zukke?’
Nae,’ zeët ’t Astra-leef, ‘jef ‘m de tsiet, de eëdsje tsiet. De tsiet tusje duuster en duuster.’
Dat is wat vuur hön nui is, duuster. D’r duuster besjtóng vuur hön nit óp d’r sjteer. Ummer lit. Al dónge ze in ’t lit, sjloffe, aese, jeer han. Nuuks verbórje, nuuks vuur diech alling. Hei woar dat allenäu angesj. Sjloffe in d’r duuster, dat jong nog wal. Mar wakker weëde in ’t mörjelit. Lanksaam óp jank kómme, dat woare ze nit jewend. En dat inne voetleuft al jaar nit. Inne Astra deë alling wil zieë. Jinne zin hat um in ’t jezich tse bloaze, um aa tse kieke. Óp d’r sjteer woar dat nit meuglieg. Doa woare ze lit en al jong vazelf. Dinke, veule, wille. D’r nuie daag bringt hön tswiefel. Wat mósse ze doeë?
Vuur hön likke beum en sjtruuch óppen eëd. Inne boom is blieve sjtoa. Woarum?
Zunt nog mieë Astra’s hei neerkómme? Mósse ze joa zukke en deë inne boom loslosse. D’r hauwvas kwiet weëde?
Noadinke, noadinke. Ze sjwieje en zetse ziech ónger d’r boom va hauwvas.