(laat u voorlezen!)

Bloaze

D’r nuie daag jeet in inne zuet uvver ’t jezich van ’t Astra-leef. Effe beweëgt het mit de oge. Inne nuie zuet jeet uvver heur jezich. Deë lieët heur sjtil laache. Het maat d’r mónk óp. De oge zint nog jesjloase. Noen bloast ’t Astra-leef tseruk. Kóm tse hure, hel jenóg um ’t jezich van d’r Astra-jónk tse keure. Heë sjlist zieng oge en fluustert: ‘Leef,,, Astra-leef.’’t Letste leef zeët e mit zoeëvöal oam, dat de oge van ’t Astra-leef óp junt. D’r Astra-jónk maat óch de oge óp en kruuft kótterbij. Ze kieke ziech aa. De oge van ’t Astra-leef junt wied óp. Zoeë sjtare ze ziech e tsietje aa. Da kunt ’t Astra-leef reët.
‘Astra-jónk! Doe alwerm!’
‘Nit alwerm, Astra-leef. De janse naat.’
‘De janse naat?’
‘Joa, de janse naat, pfft, pfft, pfft.’
Heë bloast e paar kier in heur jezich. Het duit ‘m noa hinge.
‘Noen is ’t jenóg jeweë. Jank urjens angesj bloaze.’
‘Mar dis naat has te dat evver nit jezaad.’
‘Dis naat? Jisteroavend meens te. Doe han iech diech jezieë en wat han iech doe jezaad?’
‘Jank sjloffe. '
'Dat han iech jedoa en doe koams doe werm.’
‘Dat kan nit. Iech han jesjloffe.’
‘Iech óch en doch woats te doa.’
’t Astra-leef jeucht ziech an e oer.
‘Dat mós van deë sjlaag kome.’
‘Wat inne sjunne sjlaag.’
D’r Astra-jónk jeet reët óp zitse. Heë trukt ziech de bee óp en de elleböag sjtuutse óp de kneie. D’r kop raest in de heng. Sjtarend kiekt e noa ’t Astra-leef. Dat sjtikt inne vinger oes.
‘Jank!’
‘Sjloffe?’ vroagt heë.
‘Nae, sjpieële!’
D’r Astra-jónk zetst de heng hinger ziech óppen eëd.
‘Zies te noen, dats te miech tse jónk vings.’
‘Woavuur tse jónk?’
‘Um jans kótbij zoeë tse doeë.’
Heë duit de lippe noa vure en bloast oes. ’t Astra sjpringt óp.
‘Vier mósse de angere joa bejrusse.’
‘Doa han iech jinne zin i. Iech wil alling diech bejrusse.’
‘Astra-jónk sjtel diech nit aa.’
Het jieëft hem ing hank en trukt ‘m reët. De angere Astra’s beweëje ziech óch. D’r Astra-kling trukt ziech oes.
‘Komiesj, ’t is jraad of iech nit jesjloffe han.’
‘Dat has te evver waal,’ zeët d’r Astra-jroeës, ‘angesj kanks te noen nit wakker weëde.’
‘Zoeëjet han iech nog noeëts mitjemaat.’
’t Astra-leef bukt ziech um d’r Astra-kling in zie jezich tse bloaze.
‘Dat mós durch deë sjlaag kome zieë.’
D’r Astra-jroeës kiekt noa d’r Astra-jónk en jrielaacht.
‘Weë deë sjlaag allenäu jetróffe hat?’
D’r Astra-jónk veult dat heë ’t teëje hem aa.
‘Woarum kieks te zoeë, wens te dat zeës?’
‘Zoeëmar, iech wees ’t nit. Misjien umdat ‘t effe doeret vuurdat iech sjloffet.’
D’r jrielaach in zie jezich weëd jroeëser. Heë leuft noa ’t Astra-leef um in heur jezich tse bloaze.
‘Iech bin bij diech huu nit d’r ieëtsjte.’
D’r Astra-jónk drieënt ziech um. ’t Ekelt hem um dat aa tse zieë. Überhaupt hat heë jinne zin um inne in ’t jezich tse bloaze, alling bij ’t Astra-leef wil e dat doeë. Dem wil e nit uvversjloa. Mar zoeë hant ze ziech ummer bejrust en doarum deed heë mar mit. Jiddes kier went e bloast maat e de oge tsouw.
Went e noa ’t Astra-leef jeet, ruft d’r Astra-jroeës: ‘Dem haste al jehad en nit alling dizze mörje.’
De angere Astra’s laache.
‘Wat zeës te?’ vroagt d’r Astra-kling.
‘Vier hant inne nuie wink. Deë bloast ’t oavends, deë bloast ’t mörjens. Deë bloast zoeë sjtil, zoeë leef!’
’t Letste woad zeët e jans uvverdreëve. D’r Astra-jónk weest nit woa heë kieke mós. ’t Lifst zouw heë noa hönne sjteer tseruk wille vleie. Mar da kunt ’t Astra-leef. Het bukt ziech en pakt d’r kop van hem tusje de heng.
‘Heë is doch óch leef.’
Da bloast ’t effe durch zie jezich.
‘Jank mar sjun…’