(laat u voorlezen!)

D'r sjlaag

De beum raeste mit de kroeëne in ’t sjwats van de naat. De sjruuch sjtrieële de sjtem. D’r wink wurpt ziech óp. De tek hoake inee. D’r busj sjoenkelt. Lanksaam. Flot. Boese d’r busj sjteet inne boom. Heë danst vuur ziech alling. D’r wink bloast heller. Inne sjtorm roast durch d’r busj. Tek braeche. Sjtem krache. Urjens vilt inne boom. D’r boom boese d’r busj beugt ziech, mar vilt nit. D’r boom alling, sjterker wie d’r busj. Wólke drieve wild durch de loeët. Oes-ee-jedraeve, ummer mieë aofe plaadzje. D’r mond is ummer langer tse zieë. Heë sjteet tusje e paar sjtere. Lanksaam sjuuft heë vuur inne van de sjtere. Óp ee moal inne dondersjlaag. E lit sjiengt óp de eëd. Zonnekloar midde óp d’r daag. Da is ’t sjtil. D’r wink is joa ligke. D’r busj is inne hoof tek en umjevalle sjtem. Alling d’r boom sjteet doa nog. D’r boom alling. In de kroeën sjiengt lit. ’t Lit beweëgt ziech. ’t Zunt fiejoere. Ze klömme eraaf en sjpringe óppen eëd.
'Astra!’ róffe ze.
Ze róffe durchee en bloaze ziech in ’t jezich.
‘Astra-leef, Astra-jónk, Astra-jroeës, Astra-aod, Astra-kling, Astra-zing, Astra-kling!’
Ze laache en danse rónk d’r boom.
‘Astra!’
D’r Astra-aod sjtikt ing hank óp. Heë ruft nog ins hel.
‘Astra!’
Heë jeet neëver d’r boom sjtoa.  
‘Komt hei vuur d’r boom sjtoa.’
Mit ing hank maat heë inne haove tsirkel. Heë sjtriecht ziech durch d’r broenge baad. De angere Astra’s dunt hem noa. Hönne baad is nit zoeë lank, umdat ze nog nit zoeë aod zunt. De Astra’s-leef en de Astra’s-jónk hant jinne baad. De Astra’s-leef sjtrieche ziech durch ’t lank broen hoar. De Astra’s-jónk jeuche ziech an de naas. D’r Astra-aod wiest noa d’r boom.
‘D’r boom is ós heem. D’r boom, ózze boom. Sjterker wie d’r sjtorm. Sjterker wie d’r busj. Vier kome van d’r sjteër mit ’t lit dat sjterker is wie d’r mond. Wie d’r mond vuur ós wool sjuve, is ’t lit oes-jebraoche. Vier zint mitjevloage. ’t Lit, sjterker wie d’r mond. Noa d’r boom sjterker, wie d’r sjtorm. Astra, sjterevólk!’
D’r Astra-aod sjtikt de erm in de loeët. De angere Astra’s dunt hem noa.
‘Astra, sjterevólk!’
D’r Astra-aod bloast vuur ziech oes. De angere Astra’s bloaze ziech in ’t jezich en laache.
‘Wen de eëd sjlieëft sjenkt ózze sjteër hem lit. Losse vier mit de eëd mitsjloffe.’
De Astra’s sjtrekke ziech lankoes óppen eëd. Ze dunt de oge tsouw. Da kunt Astra-jónk reët en kruuft óp heng en vus noa ‘t Astra-leef. Heë sjokkelt an heur.
‘Astra-leef,’ fluustert heë. ‘Astra-leef, sjliefs te?’
‘Joa, iech sjlof. Dat zies te doch.’
‘Iech huur diech doch.’
‘Iech moel in d’r sjlof.’
‘Doe moels mit miech.’
‘Joa en wat wils te?’
Astra-leef kunt reët.
‘Sssjt,’ zeët d’r Astra-jónk, ‘de angere darve nuuks hure.’
‘Woarum nit?’
Òch ’t Astra-leef fluustert noen. D’r Astra-jónk kruuft nog jet kótterbij.
‘Iech wool nog ins effe zoeë doeë.’
Heë bloast effe in ’t jezich van ’t Astra-leef.
‘Astad-jónk, vier hant ós doch jejrust. Jraad in d’r krink, vuur ’t sjloffe joa.’
‘Mar iech wool ’t bij diech jet langer, iech wool ’t bij diech jet kótter…’
‘Wie kunste d’rbij?’
‘Iech wees ’t nit. Hei is dat ópins ezoeë.’
‘Joa, ’t woar óch inne helle sjlaag dis naat. Dat mós bij diech jet los-jemaad han.’
‘Bij diech da?’
‘Astra-jónk jank sjloffe. Doe bis…’
‘Tse jónk?’
‘t Astra-leef bloast hem flot in zie jezich.
‘Jank sjloffe.’
D’r Astra-jonk bloast flot e paar kier hingeree tseruk. ’t Astra-leef lekt ziech werm óppen eëd. Heë kruuft tseruk noa zieng plaatsj. Astra-jroeës kunt effe mit d’r kop reët. Heë hat al jehoeëd. Óch heë bloast ins en lekt ziech da werm.