Deel elf

(laat u voorlezen!)

D'r jaad

De koelköp zitse bijenee in de koel. D'r Wiel hat hön vertseld van d'r Niekie en de tswai jonge oes de Nommer I sjtroas. Wie ze hem 't brifje mit de waar hauwe aafjenoame. En dat e hön 't wachwoad hauw wies-jemaad.  Ze laache hel vuur 't woad 'broenge jas'.
'Broenge jas,' zeët d'r Lou e paar moal.
Heë vrieft ziech in de heng. 't Is kaod. Ze hant sjalle um en mutsje óp.
'Iech ving 't hei nit zoeë jemuutlieg mieë. Vöal tse kaod.'
D'r Tieën zetst jroeëse oge óp. 'Iech wees wat. Vier kanne e vuur aamaache.'
'En d'r sjwaam da?' D'r Lei sjud d'r kop.
'Da dinke ze dat vier jroeëse tsiejarette an 't piefe zunt,' laacht d'r Lou.
'Ssjjtt!' Mit inne vinger óp d'r mónk fluustert d'r Lei: 'Iech huur jet.'
Durch 't jraas hure ze jet beweëje. Ze haode d'r oam i. Ing sjtim klinkt. 'Broenge jas.' 'Pries,' ruft d'r Lou.
Ze haode d'r laach i. Flot kruuft d'r Wiel oes de koel. 'Dat is jód. Broenge jas.'
D'r Niekie wiest eraaf. 'Vier wille óch in de koel.'
'Dat jeet nit. Vier wille jraad droes joa. 't Is vöal tse kaod.'
'Dat luugs te. Iech wees wat uur jut doeë. Uur jut piefe. Sjtiekem piefe.'
'Wie kuns te doabij? Vier hant jaaroes jing tsiejarette.'
'Iech han 't doch jehoeëd. Jroeëse tsiejarette, zaat d'r Lou.'
D'r kop van d'r Lou kunt oes de koel umhoeëg.
'Wens te 't nit jeleufs. Koom da kieke. In de koel zals te jing tsiejarette vinge.'
Heë kruuft noen jans droes. De angere kome hinger hem aa.
'Iech bin nog al jek. Wen vier in die koel kroefe, lost uur ós nit mieë droes. Iech ken uuch.'
D'r Lou hilt ziech erns. 'Jonge van d'r broenge jas dunt dat nit.'
'Koom,' winkt d'r Pee. 'Vier junt bij miech heem in d'r jaad sjpieële.'
D'r Niekie weest nit wat e zage mós. Heë darf in de koel en zie junt jeweun voet. Doa sjtimt doch jet nit. Jiddenfals in de koel kruuft e nit. Dat liecht 'm jevierlieg. Da weëd e besjtimd ópjesjlaose. En werpe ze 'm knauwele óp d'r kop. D'r Bert en d'r No vinge 't óch nuuks. Ze lofe noa 't foesbalveld.
Wen de koelköp wied jenóg van de koel voet zunt, vange ze aa tse laache.
'Jonge van d'r broenge jas dunt dat nit,' zeët d'r Lou. En da e bis-je jemeen. 'Mar waal de koelköp. Die dunt dat waal.'
D'r Wiel pakt ziech d'r zakdóch oes de bóksetaesj. Heë sjnoeft ziech de naas. 't Roeë jeël kaödsje hingt e sjtuks-je oes de taesj. D'r Pee ziet 't.
'Has te dat nog ummer? 't Kaödsje van 't Hennie?'
Heë hat inne jrielaach in zie jezich. De angere jonge dunt 'm noa. Flot duit d'r Wiel 't tseruk in de taesj. Jinne zeët jet. Alling inne jrielaach hant ze. Wen ze durch de sjtroas van d'r Wiel lofe, kome ze langs d'r jaad van 't Hennie. Het sjpieëlt mit zieng vrundin. De breursjer en sjwestersjer dunt  óch mit. Hönne pap sjtaocht e jroeës vuur. Heë verbrent auw tek. 't Hennie ziet d'r Wiel. 't Winkt en kunt noa d'r droad. D'r Wiel sjtikt jet ónzicher de sjtroas uvver. De jonge kome sjwiejend hinger 'm aa. Ze wille hure, wat ze teëjenee zage. D'r Pee vilt va nuisjieriegheet d'r mónk óp. 't Hennie wiest noa d'r jaad.
'Miene pap is e vuur an 't maache.'
D'r Wiel knikt. 'Iech zien 't.'
Effe is 't sjtil. 'Wilt uur óch kome sjpieële?'
D'r Lou zetst jroeëse oge óp. 'Joa, jans jeer.'
'Pap, de jonge darve óch kome sjpieële, wa!'
'Los mar kome. Da kanne ze miech helpe.'
't Hennie deed de sjauw van de poats. Piepend jeet ze óp. D'r Wiel holt ziech de roeë jeël kaod oes de taesj.
'Kiek, hei is ós wachwoad.'
Sjtoots kiekt e de jonge aa. Noen jinne jrielaach mieë bij hön. Ze lofe verleëje hinger hem aa d'r jaad eri.