Deel drei

(laat u voorlezen!)

D’r koelbeusj

Óp ’t foesbalveld sjneure de jonge hinger d’r bal aa. D’r september bringt nog ummer sjun weer. De jonge kanne óch dizze woensdiegmiddieg foesballe. Oane naas tse weëde. Alling de jonge van de sjpoeëlpoats nit. Die hant hu d’r jroeëse daag. Noa d’r koelbeusj. Tsezame zitse ze óp de dekke in de koel. D’r Tieën deed ’t woad. ‘Wie aafjesjrpaoche lofe vier langs ’t veld woe ’t koare sjtong. D’r boer hat ’t veld wal umjeplógd, mar durch de sjtrief jraas d’rneëver kanne vier jemekkeliejer lofe. En ’t letste sjtuk kroefe.’

De sjpannoeng sjtiegt. Sjtil kroefe ze oes de koel. D’r Tieën jeet vuuróp. Va wieds hure ze de sjtimme van de foesballere óp ’t veld. Mar dat jeet an hön verbij. Doa tselt mar ee dink, d’r koelbeusj.Óp zuknoa de jeheme. De sjtrief jraas is durch ‘t plógge jet sjmaler woeëde. Drum leuft ’t ziech nit uvveral eëve jemekkelieg. D’r Tieën jeet op de hoeke. ‘Vanaaf hei mósse vier kroefe en sjwieje,’ fluustert heë.
D’r Lou kunt hinger hem. ‘Wat mósse vier? Verzoefe?’
Jinne durft tse laache. Ze kroefe hinger d’r Tieën aa. An d’r rank van ’t veld wade ze. Bij de poliesekontrol is nuuks tse zieë. D’r Tieën sjtikt de hank  óp. Da wiest heë noa vure. Jebukt sjtaeche ze flot d’r knauwelewaeg uvver. Ee vuur sjpringe ze in de sjtruuch. Effe blieve sjtil zitse um tse kieke of wirklieg jinne kunt. D’r sjtacheldroad is duudlieg tse zieë.    

Ónger d'r ungesjte droad is plaatsj jenóg um óngerdurch tse kroefe. D’r Tieën kruuft als ieëtsjte. Jans vuurzichtieg óp d’r boech. Mit de elleböag  zetst heë ziech aaf. D’r kop en d’r ruk jeet jód. De jonge haode d’r oam i. De vót is krietiesj. Bij d’r Tieën evver nit. D’r Lou duit teëje d’r Pee.
‘Wen dat mar bij diech jód jeet.’
Deë duit tseruk. ‘Iech han jing dikke vót.’
D’r  Al legkt ziech inne vinger  óp d’r mónk. ‘Ssjt.’

Mit de heng duit d’r Tieën ziech aaf. D’r rómp kunt jet umhoeëg. De bee sjuve uvver jen eëd ónger d’r droad durch. Heë wil óp de hoeke joa zitse. Mar lekt ziech werm flot plat neer.  Uvver d’r beusjwaeg kunt jet aalofe. D’r Tieën hilt ziech de heng óp d’r kop. He huet d’r sjrit kótterbij kome. Vlakbij hem  bliet d’r perzoeën sjtoa. De jonge zient d’r Tieën ligke. D’r Al kiekt mit jroese oge. ‘Doa is jevoar.’
Durch de sjtruuch kanne ze nit  zieë wat. De sjritte junt wier. Noen flotter, ummer flotter. Tusje zieng  vingere durch kiekt d’r Tieën eróp. Heë ziet sjwatse sjong en e sjtuk van bóksepiefe. ’t Zunt blauwe. Went e nuuks mieë huet kunt e reët. Heë winkt de angere.

Ee vuur ee kroefe ze ónger d’r droad durch.

‘Kiek oes wa, Pee,’ zeët d’r Lou.

D’r Pee sjtikt ‘m de tsong oes.
’t Doert effe vuurdat de jonge in d’r beusj zunt. Ze sjtunt langs d’r beusjwaeg.

‘Woar jet,’ vroagt d’r Al.

D’r Tieën kiekt nog ummer jesjpanne. ‘Doa lofet inne langs. Mit sjwatse sjong en blauw bóksepiefe. Die kanne wal van inne polies zieë.”

‘Weë da?’

‘Iech koeë ’t nit zieë.’

‘Kiek doa.’ D’r Lei leuft e sjtuks-je wieër. Da bliet heë sjtoa. An d’r rank van d’r beusjwaeg likt  e peks-je. De jonge kome kótterbij. ’t Is e peks-je tsiejarette. ‘Peter Stuyvesant,’ sjteet mit jroeëse letter drop. Vuurzichtieg raaft d’r Wiel ’t op. ‘Vier hant ing sjats vónge.’

De oge van d’r Al weëde jroeëser. ‘Die neëme vier mit noa de koel.’

Flot junt ze tseruk noa d’r droad. Ee vuur ee kroefe ze werm ónger d’r droad durch. D’r Lou jeet als ieëtsjte. D’r Pee sjtuest ‘m ónger de vót. ‘Zaan nuuks uvver mieng vót.’
Um tse laache hat jinne tsiet. Flot noa de koel. Ze sjneure uvver de jraassjtrief. Hei en doa sjpringe ze uvver de leemknöa. D’r Wiel hat ’t peks-je ónger zie hemme jeduit. Mit ing hank hilt  e ’t vas. Jinne darf ’t zieë. In de koel zitse ze óp de dekke. Ze hieche nog noa. De sjats is zicher aa kome. In inne ek ónger de dekke weëd ze versjtaoche. Vuur alle zicherheet legke ze jet teks-jer dróp en drueg bleër. Mörje kome ze werm noa de koel. Da weëd de sjats ópjemaad. ’t Bliet sjpannend. Ze beloave nog ins anee um jinne jet tse vertselle.