Deel veer

(laat u voorlezen!)

Tsiejarette

Noa sjoeël treffe de jonge ziech werm in de koel. D’r Lei is tusje de middieg al ins jange kieke of de sjats nog doa woar. Jinne angere hat ze vónge. Doa zunt ze vroeë mit. D’r Al sjleet de dekke tseruk. Doa is hönne sjats. ’t Peks-je tsiejarette. Heë raaft ’t  óp. ‘Zalle vier ’t óp maache?’

Jinne zeët jet. E paar knikke va joa. ’t Is ja noen va hön. ’t Jood jekluurd sjtriefje papier trukt d’r Al d’r vanaaf. ’t Zitst an de oavezie um ’t peks-je jewikkeld. Doadurch kan heë ’t cellofaanpapier jemekkelieg d’rva hoale. ’t Peks-je blinkt nit mieë. An de oavezie is ’t tsouwjevouwe en vas-jeplekt. Mit inne vinger riest e in inne ek e sjtuks-je papier voet. Dat hat heë döks jenóg jezieë va ziene pap. Wen deë e nui peks-je  tsiejarette ópmaacht. An de binnezie is zilverpapier. Doa-i zunt de tsiejarette jewikkeld. Wen dat d’rva is, kan me de filtere zieë. In ing hank hilt e ’t peks-je vas. Va de angere hank sjikt e d’r wiesvinger oes. Doa sjleet e de boavezie van ’t peks-je, woa ’t papier nog teëje zitst, teëje. E paar tsiejarette roetsje droes. Zoeë kanne ze jemekkelieg de tsiejarette droes trekke. Jidderinne pakt ziech ing. Mar wat noen?
‘Zalle vier ze ópsjwame,’ zeët d’r Pee.
D’r Tieën sjtikt ziech de tsiejaret in d’r mónk en holt ze werm droes. ‘Mar wie? Vier hant toch jing sjweëjele.’
‘Waad effe.’ D’r Wiel leuft noa de kis van d’r i-jank. ‘Iech han mit mie broor va eechele pupjer jemaad. Doa hant vier sjweëjele bij nuedieg jehat. Doa zalle wal sjweëjele mit roeë köpjer bij zieë. Iech jon ins kieke.’

Óch d’r Pee sjteet óp. ‘Iech loof mit diech mit. Bij miech heem likt in d’r sjtal e leëg sjweëjelsdues-je.’
‘Wen uur tserukkomt, wie wisse vier dat uur ’t zut,’ vroagt d’r Lei. ‘Nit dat inne angere eri kunt. Da ziet deë de sjats van ós.’
‘E wachwoad.’ D’r Lou wiest mit inne vinger in de loeët.
D’r Lei kiekt ‘m verwóngerd aa. ‘E jód iedee Lou. Has te ee?’
‘Los miech ins noadinke.’
 Óngertusje vange ze aa jet name tse neume. ‘De sjats-jonge. De sjoeëlpaots. D’r koelbeusj.’ Dat letste woad bringt d’r Lou óp e iedee. ‘Koelköp.’
De jonge mósse laache. Richtieg jet van d’r Lou. Ze vinge ’t jód. Vanaaf noen hant de jonge van de sjoeëlpoats e wachwoad. ‘Koelköp.’ D’r Wiel en d’r Pee kroefe oes de koel. Ze sjneure zoeë flot wie meuglieg noa heem. ’t Doert nit lang. D’r Tieën sjteet bij d’r i-jank. Wen ze tserukkome mósse ze dem ’t wachwoad zage.’Koelköp.’ Noen darve ze eri. D’r Wiel hat e mentjeva eechele i jen heng. De oge zunt va sjweëjeleköp. Heëtrukt ze droes. De sjweëjele zunt tse kót um ing tsiejaret aa tse maache. D’r Al weest doa wal jet óp. Heë sjtriecht d’r sjweëjel langs ’t dues-je en duit d’r brennende sjweëjel flot drin. An de óngerzie hilt e ’t dues-je vas. Ze duie ing tsiejaret in d’r mónk en haode ze jeklemd tusje d’r wies- en d’r middevinger. Ee vuur ee sjtaeche ze de tsiejaret in de vlam van ’t duesje. Vuurzichtieg zoege ze draa en oame d’r sjwaam oes. ’t Doert nit lang of ’t hóste vingt aa. D’r Lei kriet troane in de oge. De koel sjteet vol sjwaam. D’r Tieën huit mit ing hank d’r sjwaam voet. In d’r ek woa de sjats loog, brent ’t dues-je lanksaam oes. Effe sjwaamt ’t nog noa. De jonge zunt bang um tse sjtikke. Ze kroefe hingeree oes de koel. De tsiejarette werpe ze in ’t jraas.
‘Oestreëne,’ ruft d’r Lou. ‘Vier dunt jraad of vier danse.’
Zoeë sjpringe ze óp de tsiejarette. D’r sjwaam trukt lanksaam voet. Jeluklieg is óp ’t foesbalveld jinne tse zieë.

D’r Lei vrieft ziech durch de oge. ‘Jinne hat ‘t jezieë.’
‘Losse vier dat hoffe,’ zeët d’r Wiel.

Noen wie d’r sjwaam voet is, jeet d’r Al nog ins in de koel um de sjats tse versjtaeche. ‘Koelköp,’ ruft e, wen e werm droes kunt.
‘Joa  Al, vier wisse dat-s doe ’t bis,’ laacht d’r Lou.

Mit roeë oge junt ze noa heem. E bis-je sjleët van de tsiejarette. Mar ’t bliet hönne sjats.