Deel vunnef

(laat u voorlezen!)

D'r Niekie

Van de beum rónk de kirch vleie jet bleer eraaf. D'r Pee en d'r Wiel sjpringe d'rhin. Ze verzukke e blad tse sjnappe. D'r Pee hat ee. E jeël blad mit e bis-je roeë. Heë wurpt 't werm in de loeët. Nit wied. 't Dwarrelt eraaf. Noen sjnapt d'r Wiel 't.
'Aa!' Hinger hön klinkt ing sjtim. 't Is d'r Niekie.
'Iech han 't waal jezieë. Doa koam sjwaam oes de koel.'
'Woa has te 't uvver,' vroagt d'r Wiel.

'Uur woart an 't piefe!'
'Jank jong,' d'r Pee bemuit ziech d'rmit. 'Doe has sjwaam vuur de oge.'
'Iech han 't wal jezieë.' D'r Niekie sjneurt voet.
'Doe fantaseers,' keëkt d'r Wiel hem noa.
D'r Pee vertrouwt 't nit. 'Wen deë mar nuuks teëje d''r meester zeët.'
'Vier mósse de angere waarsjauwe,' zeët d'r Wiel.
Bij de sjoeëlpoats sjtunt d'r Tieën en d'r Lei. D'r Niekie sjteet e sjtuk wieër mit inne jrielaach i zie jezich. D'r Wiel en d'r Lei kome kótterbij.
'D'r Niekie hat 't jezieë van 't piefe,' fluustert d'r Tieën.
D'r Lei hilt ing hank vuur d'r mónk. 'Went e ós mar nit verklaaft.'

'Da hat e pech,' d'r Lei drieënt ziech um noa d'r Niekie.
'Wie kiekt uur,' ruft d'r Lou. Heë is al óp d'r sjpieëlplai en kunt huppelend kótterbij. Wen te bij hön is, zeët e sjtil: 'Is 't uuch nog sjleët van de tsiejaret?'
De jonge sjwieje.
'Wat is mit uuch?'
D'r Lei wiest noa d'r Niekie. 'Heë hat ós zieë piefe.'

D'r Lou vilt d'r mónk óp. Mit e paar sjritte is e bij d'r Niekie. 'Wat bis doe an 't vertselle?'
D'r Niekie laacht alling mar.
'Pas óp, wa mentje!' D'r Lou pakt 'm bij d'r wikkel. 'Zeës te ee woad teëje d'r meester. Da sjturfs te d'r kieteldoeëd.'

Óp d'r sjoeëlplai klinkt de sjel. Mit tswai heng duit d'r Niekie d'r Lou van ziech aaf. Flot sjneurt e d'r sjpieëlplai eróp. De jonge sjpatsere d'r hinger aa.

Noa sjoeël treffe zich werm bij de poats. D'r Al kunt als letste. Heë hat d'r Niekie bij ziech. 'D'r Niekie wil bij ós d'rbij kome.'
Tsejeliechertsiet winke de jonge d'r kop. Nè, dat noeëts.
'Mar heë weest van ózze sja...'
D'r Lei duit d'r Al ing hank óp d'r mónk. 'Sjwieg.'
'Noen hat iech 't jehoeëd!' D'r Niekie hat werm inne jrielaach i zie jezich.'Iech jon 't zage!' Flot drieënt e ziech um en sjneurt voet. D'r jonge bedinke ziech nit lang en junt hinger 'm aa. D'r Wiel kan hel lofe. Vuurdat d'r Niekie óp d'r ek van de sjtroas is, hat d'r Wiel 'm tse pakke. Jraad bij inne berg sjlaam. Deë is doa jraad oes-jelane. D'r Niekie riest ziech los van d'r Wiel en verluut 't eëvewieëd. Lankoes vilt e vuuruvver in d'r sjlaam. Mit muite sjravelt e ziech oes d'r sjlaam. De vuurzie van d'r Niekie is inne jroeëse plekke sjwatse kauwjoem. Brullend leuft e noa heem. De bee oezeree. De erm va ziech aaf. De vingere jesjtrekt. In d'r sjlaam is zieng fiejoeër aafjemoald.
'Niekie noen kans te kauwjoembelle bloaze,' ruft d'r Lou.
De jonge brulle van 't laache. Mar nit lang.
'Koom,' zeët d'r Al, 'dierek kunt zieng mam.'
Ze sjneure voet. Zoeë hel ze kanne mit d'r floep in de bee. Wat sjteet hön mörje tse wade?

'Iech jon de sjats jód verberje. De tsiejarette don iech in e ieëzere tsjiejaredües-je. Ónger de dekke in de koel jraaf iech e laoch. Doa don iech 't dües-je i. Drek dróp. Jinne deë 't ziet.'
D'r Lou klopt 'm óp de sjouwer. 'Jód, koelkop!' Jinne laacht. Ze junt noa heem.