Dennenolde

Deeltswantsieg
(Anger dele bij feuilletons - Jinne prul)

‘Wat vilt Vasteloavend dis joar sjpieë, Biela.’
’t Biela zetst jraad d’r sjtubzuejer aa. D’r Kep jieët inne brul.
Het duit mit inne vós óp d’r knoeb van d’r apparaat.
‘Wat keëks te zoeë?’
‘Iech wil diech jet zage.’
‘Móts te dat noen jraad doeë, wen iech jon sjtubzuje?’
‘Nae drieën ’t um. Móts doe jraad dat sjeël dink losse hule, wen iech jet jon zage?’
‘Is ’t da zoeë wiechtieg wat-s te wils zage?’
‘Iech zaan alling mar wiechtieje dinger.’
Doabij deed e d’r kop va ziech in d’r nak.
‘Los miech nit laache, Keppie.’
’t Biela huft d’r vós óp um óp d’r knoeb tse duie.
‘Waad Biela.’
‘Kep iech mós nog vöal doeë hu. Los miech noen de dennenolde ópzuje.’
‘Dennenolde? Vier hant doch al waeche jeleie d’r krisprul ópjeruumd.’
‘Joa doe wits, dennenolde kuns te döks nog lang i hoes teëje. Óp de jekste plaatsje.
Sjis noen mar óp. Wat has te tse zage.’
D’r Kep sjtelt ziech reët.
‘Vasteloavend vilt sjpieë dis joar.’
Mit d’r mónk óp kiekt ’t Biela hem aa.
‘Joa kiek mar. Vasteloavend vilt sjpieë dis joar.’
‘Is dat noen zoeë wiechtieg? Mós iech heivuur d’r sjtubzujer aafzetse?’
‘Dat is zier wiechtieg. Angesj zuugs doe miech die wiechtieje wöad óp. Vasteloavend vilt sjpieë. En noen dinke lu: ‘Vier hant tsiet jenóg. Ze vange tse sjpieë aa. Da zunt ze nit óp tsiet veëdieg.’
‘Miene leve Kep. Woa maats doe diech druk um?’
‘Biela, dink an ózze Vastelaovends-oavend. De artieste mósse veëdieg zieë.’
‘Kep, hat ’t oeëts nit jeklapd?’
‘Doa han iech ummer vuur jezörgd.’
‘Joa Keppie. Iech han ’t jehoeëd.’
’t Biela zetst d’r apparaat werm aa. D’r Kep zetst ziech in d’r sjtool bij de vinster. Heë is an ’t moete. Kiekt eroes. Jieët werm inne brul.
‘Biela!’
D’r apparaat jeet werm oes.
‘’t Is dat iech jraad veëdieg bin, Kep. Wat is da noen alwerm.?’
‘Koom kieke. Doa an de uvverzie. Kiek doa leuft d’r posbuul. Heë sjeeft.
‘Heë hat ziech zicher wieë jedoa? D’r erme keël. Misjien urjens i-jetroane?’
‘Erme keël? Urjens i-jetroane? Joa, zicher in ing dennenold.’
D’r Kep vingt aa tse laache.
‘Doe móts óch d’r sjtoep sjtubzuje, Biela.’
‘Man, doe bis werm in de richtieje sjtiemoeng.’
‘Zicher vrauw. D’r Vasteloavend is nog wied, mar iech zits jans dri.’
Heë huit ziech óp de kneie.
‘Kiek ‘m ins sjeve! Inne nuie Vasteloavendssjlajer. D’r sjeve posbuul.’
’t Biela rolt ’t sjnoar óp.
‘’t Doert nog ing tsiet bis d'r vasteloavend. Mar hei hat al inne d’r jek in d’r kop.’