HUMMELBILDJER

    Ing vasteloavends-jesjiechte i zes dele

    DEEL DREI

    (laat u voorlezen!)

D’r Kep fietst d’r veldwaeg eraaf. In ing drieën kunt ing vrauw  kótterbij. Ze duit ing sjoepkar. Doa-i zitst ing end. Noa deë man mit deë honk óp e skateboard, vingt e ’t nit mieë ezoeë jek. Heë preuft d’r zin van d’r ónzin. D’r Kep sjtópt.
‘Kant uur miech zage, woa iech de Hainies ving?’
De vrauw bliet sjtoa.
‘De Hainies? Went uur ing kouw ziet mit inne zonnbril óp, da most uur…’
D’r Kep sjpringt óp d’r fiets.
‘Flot voet hei,’ dinkt e, ‘zicher inne posbuul.’
’t Weëd vuur hem jet tse vöal ónzin. Oane um tse kieke viert e d’r kótste waeg noa
heem.
’t Biela sjteet bij de vinster.
‘En wie woare de Hainies?’
‘Och, jinne prul,’ zeët d’r Kep.
“t Biela zetst Hummelbildjer óp de vinsterbank. D’r Kep bekiekt ziech dat ins.
‘Wat bis doe an ’t doeë?’
‘Dat zies te doch. Hummelbidjer. Die kome noen óp de vinsterbank.’
‘Hummelbildjer? Die sjtunt doch al ’t janse joar óp de vinsterbank.’
‘Nit ’t janse joar. Mit de krismes sjtónge de engeltjer dróp.’
‘En wat krient vier noa de krismes, Biela?’
‘Vasteloavend.’
Jód Bielsje. En woarum kome da noen Hummeltjer?’
‘Umdat ’t nog tse vrug is. Iech han koom de engelsjer in de does. Da kanne doch nit zofort klone óp de vinsterbank sjtoa?’
‘Woarum nit?’
‘Engele en klone passé nit bijenee. Doa móts te tsiet tusje losse.’
‘Passe nit bijenee? De engele dunt vleie en de klone zient ze vleie.’
D’r Kep sjtikt de erm in de loeët.
‘Los joa, Biela. Óp de vinsterbank jehuet sjpas, sjtiemoeng. Doa kans te nit vrug jenóg mit bejinne.’
’t Biela jeet wieër mit Hummelbildjer óp de vinsterbank tse zetse. D’r Kep sjud mit d’r kop.
‘Kep, noen kiek doch ins jód. Zunt Hummeltjer nit sjun. Zoeë sjun en rui-ieg’. Effe jet rouw tusje de fesdaag.
D’r  Kep sjud nog heller mit d’r kop.
‘Dat is ‘m jraad. Zoeë sjun en rui-ieg en sjtil. Kiek ins wie die kieke. Iech bemui miech doa noeëts mit. Mar mit de vasteloavend is ’t jans angesj. Da mós leëve in de boed.
‘’t Biela vingt ziech aa óp tse reje.
‘Leëve in de boed? Mit diech han iech al jenóg leëve in de boed.’’
‘Da kiek noen doch ins, Biela. Allenäu van die zusse hampelementjer. Ze kieke allenäu ’t zelfde. Doa zitst jinne kamauw i. Jef miech mar inne kloon.’
‘Inne kloon? Kiek mar ins eroes. Da zies te inne kloon.’
D’r Sjaak leuft an duur langs de vinster.
‘Neums doe dat inne kloon? Dat is inne hampeleman. Deë jehuet tusje die Hummeltjer va diech. Hummeltje posbuul.’