‘Opa, iech han inne brif van d’r Tsint kraeje!’
De sjtim van ’t Aimée klinkt durch d’r tillefoon.
‘Iech los ‘m sjtrak noa sjoeël diech zieë.’
‘Ao wat sjpannend Sjteersje. Iech vräu miech.’
Noa sjoeël kunt ’t Aimée mit de mama noa d’r opa. Ze duit d’r kingerwaan. ’t Anela kiekt mit jroeëse oge. ’t Aimée hilt d’r waan mit ing hank vas. In de anger dreëgt ’t d’r brif va d’r Tsint. D’r opa ziet ze al aakome. Heë maat de duur óp.
‘Hei opa, d’r brif van d’r Tsint.’
‘Koom mar flot eri. Da leës iech binne d’r brif.’
Ze junt durch d’r jank noa ’t tsimmer. De jes legke ze óp inne sjtool. D’r opa zetst ziech d’r bril reët. Heë leëst d’r brif helóp.
‘Leef Aimée. Wat sjun. E sjwestersje vuur diech. Mit inne engelenaam. Anela. D’r Piet hat al e jesjenk vuur ’t Anela i-jepakd. Bis jouw. Jrus van d’r Tsint en Piet.’
‘Zies te Aimée. D’r brif is aakome bij d’r Tsint. Jans i Sjpanje.’
‘Hat de pos dem noa d’r Tsint jebraad?’
‘Joa, Sjteersje.’
‘Mit ing boot?’
‘Nae, dat zouw tse lang doere. D’r brif is mit inne vliejer d’rhin jebraad. Dat jeet vöal flotter.’
‘Mar d’r Tsint kunt waal mit de boot.
‘Joa Aimée. D’r Tsint hilt van de zieë, de jolve, d’r wink, de mieëuwe. En hat tsiet jenóg.’
‘Zouw d’r Tsint al óp de boot zieë?’
‘Iech dink ‘t. ’t Zal nit zoeë lang mieë doere. Da is e hei.’
’t Aimée sjtikt tswai vingere óp.
‘Zoeëvöal nate sjloffe?’
‘Zoeëjet kink.’
’t Anela lieët ziech hure. De mam pakt ‘m oes d’r waan. D’r opa hilt ‘m óch effe vas. Heë zingt jans häusj.
‘Wen d’r Tsinterkloas printe bakke deed….’
’t Aimée zingt mit ‘m mit. E paar rejele. Ze neurieje óch e sjtuks-je.
‘Sjun oge has te kinke,’ fluustert d’r opa. ‘Mie leef Eugs-je.’
’t Aimée mós doa vuur laache.
‘Eugs-je opa.’
‘Joa, kink. Sjun eugs-jer hat die sjwestersje.’
Heë jieët ’t Anela werm an de mam.
‘Vuurdat uur noa heem jut, weëd ieëtsjt nog…’
Heë maat de zin nit aaf en leuft noa de kuche.
‘Besjuut mit muus-jer,’ ruft ’t Aimée.
‘Mmmm,’ zeët de mam.
D’r opa sjmiert vuur ’t Aimée, de mam en ziech zelver ing besjuut. Nog nit vuur ’t Anela. ‘t Hat ja nog jing tsenker um ze tse kanne aese. Heë lekt de besjute óp inne telder. Vuur jidder ing. Vuurzichtieg biese ze dri. Mit ing hank drónger. Vuur de muus-jer die draaf valle. ’t Aimée wiest noa d’r telder.
‘Opa doa ligke nog tswai besjute.’
‘Joa Aimée. Die zets iech óp de vinsterbank. Vuur d’r Tsint en d’r Piet.’
‘Mar d’r Tsint is doch nog nit hei?’
‘Joa, mar doa is waal al inne Piet hei um tse loestere. Deë nimt ze wal mit. En verwaart besjtimd ing besjuut vuur d’r Tsint. Iech don e brifje d’rbij mit de jrus van ós allemoal.‘
De muus-jer die in de hank zunt jevalle, lekke ze mit de tsong óp. De mam hat ’t Anela werm in d’r waan jelaad. D’r opa zetst d’r telder óp de vinsterbank. Bij de duur winkt hei ze oes.
‘Mórje bel iech diech óp opa,’ ruft ’t Aimée.
‘Iech vräu miech!’
D’r opa jeet eri. An d’r dusj sjrieft e brifje.
‘Vuur uuch Tsint en Piet. Mit de jrus van ’t Sjteersje en ’t Eugs-je.’
Heë lekt ’t brifje bij d’r telder.
