|
uus Knebel d’r tsint en d’r piet e fes va jónk bis aod Deel 17 Eechheursje
(Annet Vincent) |
’t Eechheursje hat ziech nit mieë losse zieë.
D’r opa leuft jans häusj durch d’r jaad.
Kiekt ins langs d’r boom eróp. Mar ziet jee eechheursje. Heë huet de noabervrauw in d’r jaad lofe.
‘Dag noabervrauw. Iech hauw e eechheursje in d’r jaad.’
‘Ao, dat woar óch hei bij miech.
Iech hauw jet neus oes-jesjträud. Die zunt noen allenäu voet.’
‘Da zal ’t wal de neus an ’t versjtaeche zieë vuur d’r winkter.’
‘Iech dink ’t noaberman.’
D’r opa huet in ’t tsimmer de sjel van d’r tillefóng.
‘Iech mós eri. D’r tillefóng jeet.
Dat zal wal ’t klingkink zieë. Het is noen heem. ’t Hat de sjoeël oes.’
Ze jrusse ziech en d’r opa jeet eri.
Heë duit óp ’t knuupje van d’r tillefóng. ‘Opa, hei mit miech.’
‘Dag mie Sjteersje. Wie woar ’t óppen sjoeël?’
‘De juffrauw vingt ’t jediechs-je jans sjun.
Ze hat ’t ópjesjraeve en jeet ’t de angere kinger óch liere.’
‘Fain kink. Iech mós diech óch jet vertselle.
Wits te wat hei óp de sjokkel zoos?’
‘D’r Tsinterkloas?’
‘Nae, e eechheursje. Dat woar óp zuk noa neus.’
‘Hat ’t die vónge?’
‘Joa, bij de naobervrauw.
Die hauw ing tuut in d’r jaad oes-jesjód.’
‘Iech han óch wal zin óp neus, opa.
Mar iech han de boot van d’r Tsinterkloas nog ummer nit jehoeëd. Da krien iech óch nog jinne sjnuuts en neus. Kuet mieng boot mar uvver ’t wasser vare. Da jónge vier d’r Tsinterkloas hoale.’
‘Sjteersje. Iech wees wal wie-ts te dieng boot
uvver ’t wasser kans losse vare.’
‘Ao joa opa?’
‘In d’r busj is inne weier. Doa kanne vier
de boot losse vare.’
‘Mama, iech kan noa d’r weier in d’r busj mit de boot.
D’r opa kunt óch.’
‘Sjun kink. Da jon iech óch mit.
‘Opa, de mama jeet óch mit.’
‘Da zient vier ós in d’r busj.’
Flot jeet e noa d’r sjtal.
Pakt e plenks-je, e pöt-je plek en e sjtuk koad. Duit dat in ing tuut. Da leuft e noa d’r busj. Deë is nit wied voet.
’t Esmée en de mam kome van de angerzie d’r busj eri.
De sjongsdoeës mit de boot hat ’t i jen heng. D’r opa plekt de boot óp ’t plenks-je vas. De koad sjtikt e durch e löchs-je in ’t plenks-je. Maat inne knub dri. Vuurzichtieg duie ze tsezame ’t plenks-je uvver ’t wasser.
De boot sjokkelt jet.
‘Woe-woe-woe,’ zeët ‘t Esmée.
De mam en d’r opa dunt ‘m noa.
En ópins klinkt uvver ’t wasser van de anger zie óch
‘woe-woe-woe.’
‘De boot van d’r Tsinterkloas,’ ruft ’t Esmée.
De opa en de mam klatsje in de heng.
Ze hure nog ins: ‘Woe-woe-woe.’
‘Noen krien iech óch jet in d’r sjong.’
Hinger inne boom klinkt de sjtim van d’r pap.
‘Misjien haste al jet kraeje.’
‘Ao joa, papa. Mar iech han d’r sjong nog nit ópjezatsd.’
‘Da mósse vier mar ins bij miech joa kieke,’ zeët d’r opa.
’t Esmée danst in ’t rónk. D’r opa trukt vuurzichtieg de boot werm noa de kank.
Tsezame junt ze noa d’r opa heem. Heë leuft vuuróp.
Bij ’t jadepöats-je bliet e sjtoa.
‘Iech han ’t jezieë. Joa, d’r Tsint is jeweë.’
Óp de sjokkel likt e peks-je mit printe en ing haffel neus.
’t Esmée laacht.
‘Neus zoeëvöal wie vuur inne reus.’
D’r opa maat ’t pöats-je óp.
‘Neus jenóg vuur ós. En vuur ’t eechheursje.
En….’
Heë duit teëje de sjokkel.
‘… vuur de oma.’
De sjokkel jeet hin en heer. ’t Esmée kiekt eróp en winkt.
‘Óch vuur de oma.’
Tsezame junt ze eri. De boot midde óp d’r dusj.
’t Esmée, de mam en d’r pap an ing zie van d’r dusj.
D’r opa an de anger zie. Heë laacht.
‘D’r Tsinterkloas kunt ummer. Wie dan óch.’
Ze losse ziech de printe en de neus jód sjmaache.
An duur jeet de sjokkel nog hin en heer.
Mit de neus vuur ’t eechheursje en de oma.
|
