Bij de sjoeëlpoats sjtunt d’r opa en de mam van ’t Esmée. De sjoeël is jraad oes. Kinger lofe uvver d’r sjpieëlplai. Óch ’t Esmée. ‘t Ziet ze en winkt.
‘Opa, mama.’
Ze winke tseruk. Het verzukt jet flotter tse lofe. Mar dat jeet nit ezoeë jemekkelieg. ’t Wingt flink. De mam leuft noa ‘m tsouw. Pakt ‘m bij de hank.
‘Koom tusje ós i lofe.’
Óch d’r opa hilt ing hank vas.
‘Iech zouw bauw zage, ’t is weer um d’r winkvoeëjel óp tse losse.’
‘Wat is dat opa? Inne winkvoeëjel?’
‘Inne winkvoeëjel maats te va lets-jer en papier. Dem kans te an ing koad in de loeët losse vleie.’
‘Zoeë mar opa?’
‘Mós ’t waal jet winge.’
‘Zalle vier dat doeë?’
‘Doa wingt ’t noen doch tse hel vuur,’ zeët de mam.
D’r opa sjud ins mit d’r kop.
‘Noen nit. Vier mósse ieëtsjt inne voeëjel maache. Zalle vier noa miech heem joa?’
‘t Esmée vingt aa tse huppele.
‘Wat sjun.’
Zieng mam knupt de sjal van ’t Esmée e bis-je vaster.
‘Dat is jód. Da kanne vier hem mit ós dreie maache.’
D’r wink blieëst inne flinke sjtoef. De kap vleit bauw voet. D’r opa lekt ing hank óp d’r kop.
‘Huur d’r wink wingt, durch de beumpjer,’ zingt heë.
’t Aimée en de mam zinge mit.
Heem holt d’r opa hootsere lets-jer, plek en koad oes d’r sjtal. Heë lekt ze in ’t tsimmer óp d’r dusj. Oes de kas pakt de mam ing sjier en jekluurd durchzichtieg papier. D’r opa bingt tswasi lets-jer in e kruuts anee. De mam plekt papier druvver.Tsezame mit ’t Esmée sjniet ze ’t jezich va d’r Tsinterkloas. Dat plekke ze óp ’t papier van d’r vliejer. An duur wingt ’t nit mieë zoeë hel. ’t Esmée sjteet bij de vinster.
‘De beumpjer winge nit mieë zoeë hel. Kanne vier d’r winkvoeëjel losse vleie.’
D’r opa kunt neëver ‘m sjtoa.
‘Nae, mie Sjteersje, ’t is dierek duuster. Mörjevrug, da hant vier tsiet jenóg.’
De mam lekt de sjier en de res van ’t papier werm in de kas.
‘D’r papa kan dan óch mitjoa. Deë hat vrij mörje.’
’t Esmée huppelt durch ’t tsimmer. D’r opa hingt d’r winkvoeëjel mit de koad bij de vinster.
‘Huur d’r wink wingt durch de beumpjer,’ zinge ze tsezame. ‘hei in hoes doa wingt besjtimd d’r wink.’
De mam deed ziech d’r jas aa. D’r opa knubt d’r jas van ’t Esmée tsouw.
‘Bis mörje Sjteersje, da losse vier d’r voeëjel vleie.’
‘Joa opa. Mar wen ’t da jaar nit wingt?’
‘Da bloaze vier jans hel.’
Heë bloast ‘m in zie jezich. ’t Esmée laacht. Jieët d’r opa inne knoevel. An duur kiekt ’t noa d’r winkvoeëjel an de vinster.
‘Iech kan óch winke.’
’t Winkt ins. Leuft mit zieng mam noa heem.
