Nog ummer is de loeët jries. D’r opa kiekt i zie sjloftsimmer noa boese. Went dat hu mar jód jeet. ’t Ziet oes noa reën. D’r Tsinterkloas kunt sjtrak mit de boot aa. Wat zouw ’t sjlim zieë. Heë dinkt an d’r sjirm. Natuurlieg. D’r sjong. Wie zouw ’t doa mit zieë? Óp de sjloebe jeet e de trap eraaf. Noa ’t tsimmer. ’t Ieëtsjte wat e ziet is, jinne sjirm. Deë is voet. D’r Piet is jeweë. In zienne sjong likt e vuejeltje va hoots. Heë blieëst dróp. ’t Is jraad ’t fleute van inne voeëjel. In d’r sjong van ’t Esmée likt e brifje.
‘Dank vuur d’r sjirm. Misjien hant vier ‘m strak nuedieg.’
Óch in deë sjong likt e vuejeltje. Mar dat is va sjokkelaad. Heë jeet flot de trap eróp. Ziech waesje en aa doeë. In de kuche sjmiert e ziech ing bóttram. Die sjmaat ‘m jód. In d’r jank vilt de tsiedónk durch de brivvebus óp de duurmat. Die leëst e ’t mörjens ’t lifste i ziene sjtool. Bij de vinster. Heë zetst ziech. Doa huet e an duur de sjtim van ’t Esmée.
‘Opa! D’r Piet! Is e jeweë?’
Heë klopt op de vinster. Knikt mit d’r kop en laacht. De mam kunt hinger ‘m aa. D’r opa maat de duur noa d’r jaad óp.
‘Koom ins kieke.’
’t Esmée leuft noa ziene sjong. Het ziet ’t vuejelsje.
‘D’r Piet is jeweë.’
Het wiest noa de vinster.
‘De tseechnoeng hat heë mitjenoame.’
‘Joa en d’r sjirm,’ zeët d’r opa. ‘Wie ’t weer óch is. D’r Tsinterkloas zal hu drueg aakome.’
’t Esmée huft inne vós óp.
‘Kiek, iech han sjtivvele aa.’
‘Iech dink Sjteersje dat-s te die hu nog effe mós drage. ’t Ziet noa reën oes.’
‘Jeet d’r opa óch mit d’r Tsinterkloas aafhoale?’
‘Zicher, mar nit óp de sjloebe.’
Doa laache ze hatslieg um. Heë deed ziech de sjong aa. De sjloebe zetst heë neëver d’r sjtool. Vuur sjtrak went e alwerm tseruk is. Lekker werm vuur de kouw vus. ’t Esmée duit ziech ’t vuejelsje in de taesj van d’r jas. De mam hilt de sjong vas.
‘Ieëtsjt junt vier heem noa d’r pap. Deë jeet óch mit.’
’t Is nog e sjtuk lofe. Teëje d’r wink i. ’t Esmée leuft tusje d’r opa en de mam i. ’t Hilt ze jód bij de hank vas. D’r pap ziet hön al aakome. Heë hat d’r jas aa. De mam zetst de sjong van ’t Esmée in d’r jank. Noen is ’t nit ezoeë wied mieë. ’t Wasser woa de boot van d’r Tsinterkloas uvver vieët is kótbij. Doa kome ummer mie kinger mit hön mamme en pappe. Óch oma’s en opa’s. Jenauw wie ’t vurriegs joar. Ze hant e sjun pleëtsje bij ’t wasser vónge. D’r wink wingt nog heller. De harmonie vingt aa tse sjpille. ‘Ziech doa kunt de sjtoomboot oes Sjpanje werm aa’. Doa valle e paar drupe. De kinger zetse ziech de mutsje óp. D’r pap deed ziech d’r kraag van d’r jas umhoeëg.
‘Zal iech inne sjirm hoale?’
D’r opa kiekt ‘m aa.
‘D’r miene hat d’r Piet mitjenoame.’
‘Dat han iech jehoeëd.’
De mam sjtikt ing hank oes.
’t Zunt mar e paar drupe.’
Jeluklieg hilt ’t óp. De kinger vange aa tse róffe en tse sjpringe.
‘Doa kunt de boot. D’r Tsinterkloas en de Piete.’
Ze zient de boot kótterbij kome. D’r mijter hat d’r Tsint mit zieng sjtórmlinte jód vas-jemaad. En woa winkt d’r Piet mit?
‘Kiek,’ ruft ’t Esmée, ‘kiek opa. D’r sjirm.’
D’r Piet hat hön óch jezieë. Heë leuft flot uvver ’t loofbret van de boot noa de kank.
‘Danke vuur d’r sjirm, Esmée en opa. Iech dink dat vier ‘m hu nog nuedieg hant. Kan iech ‘m nog effe bij miech haode?’
’t Esmée knikt kreftieg va joa.
‘Iech bring ‘m óch tseruk.’
D’r pap lekt d’r Piet ing hank óp de sjouwer.
‘Angesj kome vier ‘m waal hoale i Sjpanje.’
Doa laache ze ins vuur. D’r Tsinterkloas sjtiegt óp zie peëd. Ze trekke het land i. Noa alle kinger. Jroeës, kling, dónkel, lieët. ‘t Esmée jeet mit de mam en d’r pap werm noa heem. Óch d’r opa jeet mit. Ze hant richtieje zin óp printe en werme sjokkelade milch.
‘Doa weëd an de duur jeklopd,’ zinge ze.
E paar moal zinge zunt ze heem.
