d’r tsint en d’r piet
e fes va jónk bis aod

mit  tseechnoenge van d’r guus knebel

Deel ee - Sjtórm


‘Opa!”
Ing kingersjtim klinkt.
“Sjteersje.’
D’r opa winkt. Heë keert bleer bijenee. ’t Jadepöats-je vilt in ’t sjlaos. Sjteersje is zie klingkink. ’t Hitsjt ejentlieg Esmee. ‘t Is midde in d’r winkter jebore. Inne oavend mit inne kloare himmel. Vöal sjtere tse zieë.
‘Mie sjteersje,’ fluusteret d’r opa.
Zoeë is ’t vuur hem bleave. ‘t Sjteersje sjneurt uvver ’t jadepad noa d’r opa. Heë lieët d’r bessem valle. Sjpreit de erm. Huft zie klingkink óp. Ze knoevele ziech. ’t Sjteersje kunt jeer noa d’r jaad va ziene opa. Hinge in d’r  jaad sjteet óp e sjtuk jraas inne jroeëse boom mit boomneus.  In d’r zommer hat ‘t Sjteërsje mit d’r opa doa ing hut jebouwd. ‘E kastieël vuur ing prinses’ hauw heë dróp jesjraeve. De hut hant ze ópjeruumd. Bis d’r nieëkste zommer. In d’r herfs hant ze de boomneus jeraaft. Die vole óp ’t jraasveld.
‘De neus druge vier óp d’r zölder,’ zaat d’r opa. ‘Mit Tsinterkloas sjmaache ze da jód.’
Noen is ’t bauw zoeë wied.
‘Iech vräu miech óp d’r Tsinterkloas,’ ruft ’t Sjteersje.
D’r opa laacht.
‘Iech óch.’

Heë  keert de bleer bijenee óp inne hoof. ’t Sjteersje deed ze in ing tuut.
Tsezame bringe ze de tuut noa ’t sjtelsje hinger ’t hoes. ’t Sjteersje sjneurt tseruk noa ’t pöats-je. ’t Klömt dróp. D’r opa kunt ‘m hingernoa. Heë duit teëje ’t pöats-je. ’t Sjteersje drieënt mit. Hin en heer.
‘Opa, koam d’r Tsinterkloas óch bij diech?’
‘Wie iech zoeë jroeës woar wie diech, koam d’r Tsinterkloas óch bij miech. Mit d’r Sjwatse Piet.’
‘D’r Sjwatse Piet?’
‘Joa, d’r Sjwastse Piet. Jans lang jeleie. Wie de lu nog nit kanke leëze en sjrieve. Hauwe ze floep vuur d’r duuster. Da sjtooche ze e vuur aa. ’t Lit moeët d’r duuster verdrieve. Dat passeret ummer wen ’t kloar woeët. In d’r mörje. Da hauw ’t lit d’r duuster voetjesjikt. Jans vroeë woare ze da. Zoeë vroeë dat ze e fes d’rva jónge maache. Ze verkleiete ziech. De lu die de naat woare, kroge e sjwats jezicht. Die jónge d’r mond vange um in inne zak tse sjtóppe. Mar d’r mond koam ummer werm oes d’r zak. De lu van de naat neumet me Piet. Sjwatse Piet. Inne miensj sjpieëlet vuur d’r mond. Deë kroog e wies jezicht. Heë heesjet Kloas.’
’t Pöats-je sjteet sjtil. ’t Sjteersje zitst nog dróp.
‘Wat ing sjun jesjiechte opa.’
‘Joa en zoeë blieve ze óp bezuk kome. D’r Kloas en d’r Piet.’
‘Opa, nog ing naat sjloffe, zeët de mama. Da kunt d’r Tsinterkloas.’
‘Wen alles jód jeet Sjteersje, zunt ze mörje hei.’
D’r wink wurpt ziech jet óp. De tek van d’r boom junt hin en heer.
’t Sjteersje sjpringt van ’t pöats-je aaf.
‘Kiek de tek winke. Zouwe die d’r Tsinterkloas al zieë?’
‘’t Zouw kanne zieë. ’t Is inne hoeëje boom.’
An de hank van d’r opa leuft ’t Sjteersje eri. ’t Pöats-je is jód tsouw. ’t Wingt ummer heller. ‘t Hilt d’r opa feste vas.  Durch d’r jaad vleie bleer rónk. ‘t Sjteersje deed ing hank vuur ’t jezich. Binne zetse ze ziech an d’r dusj. D’r opa pakt de jietaar. ’t Sjteersje sjtroalt. Ee van zieng ieëtsjte wöadjer woar ‘taar’. Da wiezet het noa de jietaar an de moer. D’r opa pakket ze van de moer. Heë zong. ’t Sjteersje sjtroalet. ‘Doe kieks jraad wie mit de oge va de mam,’ laachet da d’r opa.
Noen zinge ze tsezame. ‘Huur d’r wink wingt durch de bome. D’r Tsinterkloas zal kome.’
An duur fleut d’r wink um ’t hoes.