(laat u voorlezen!)

Deel 14

vriedieg achentswantsieg november
Bilder: Guus Knebel
De vurrieje dele zunt tse leëze bij feuilletons: 'D'r Tsinterkloas bakt printe'.

D’r Sjwatse Piet hat ziech in d’r sjtool van d’r Tsinterkloas jezatst. Heë vroagt ziech aaf wat noen passere jeet. Wat zouw d’r angere Sjwatse Piet ziech allemoal bedaat han. Lang broecht e ziech dat nit aaf tse vroage. E paar hel sjleëg óp de duur.
‘Joa Piet, iech wees ‘t. Doe bis ‘t. Koom mar eri.’
Doch de duur bliet tsouw.
‘Zaag Sjwatse Piet, weëd ’t nog jet? Of mós iech zinge: ‘Tsinterklöas-je koom mar binne mit d’r kneët?’
Dat lidje broecht e nit tse zinge. De duur vluut óp.
‘Tè, tèèèèè!’
D’r  Sjwatse Piet sjpringt ’t tsimmer eri. Óp d’r kop hilt e hudje mit e mölensje vas. Heë sjneurt durch ’t tsimmer. ’t Mölensje drieënt rónk. D’r Sjwatse Piet wees nit wat e ziet. Heë vingt aa hel tse laache. Mit de bee in de loeët.
‘Wat mós dat vuursjtelle? De jekke hód. Doe müets diech ziech zelver ins zieë. Dat wies jezich en deë jekke hód.’
D’r Sjwatse Piet bliet sjtoa.
‘Dat is nit um tse laache. Iech han jraad d’r wink oesvónge.
‘D’r wink?’
‘Joa, d’r wink. Iech kan ’t losse winge. Kiek zoeë.’
Heë sjneurt alwerm durch ’t tsimmer.
‘Zies te noen wat passeert?’
‘’t Mölensje drieënt,’ zeët d’r inne Sjwatse Piet.
‘Jenauw. En wat passeert wen ’t mölensje drieënt?’
D’r inne Sjwatse Piet waad effe.
‘Wink.’
D’r angere Sjwatse Piet klatsjt i jen heng.
‘Jód jezieë. Tètèèè, Iech bin inne oesvinger!’
‘Mar wat wils te heimit doeë?’
‘Wen wink is, kan de mölle drieëne.’
‘De mólle drieëne? Doa broechs te vöal mieë wink vuur. Dat möllesje va diech maat tse winnieg wink.’
‘Tse winnieg wink? Iech vang aa mit e kling mölensje, en dan nog ee, en dan nog ee. Bis doa zoeëvöal zunt, dat de jroeëse mölle drieëne kan. En da zunt doa printe vuur alle kinger. Hüets te, alle kinger!’
‘Miene leve Piet, meens te wie lang ’t doert vuurdat…’
‘Dat maat nuuks oes. Iech don winniegstens jet. En doe. Doe liks mar in d’r sjtool mit de bee in de loeët en mar róffe: ‘Dat jeet’nit!’
D’r inne Sjwatse Piet jeet reët zitse.
‘Doe has reët. Mörje zal ’t joa winge. Doe has jód jehólpe. Mar darf iech nog ing kier effe, jans effe e kling bis-je laache. Laache um dat wietsieje hudje en dat loestieje wies jezich?
‘D’r angere Sjwatse Piet vingt aa tse laache.
‘Jód, mar waal tsezame laache.’
De Sjwatse Piete laache ins hatslieg. Tsezame.