(laat u voorlezen!)

Deel 12

mitwoch zesentswantsieg november
Bilder: Guus Knebel
De vurrieje dele zunt tse leëze bij feuilletons: 'D'r Tsinterkloas bakt printe'.

D’r man van de mölle leuft ’t sjpoor van ’t meël noa. Heë bliet in inne krink lofe. De Sjwatse Piete sjlunt noen reëtsaaf. ’t Is d’r richtieje weëg noa de bekkerij.
‘Zoeë winnieg meël,’ zeët d’r inne Sjwatse Piet, ’dat weëd dus jing printe.’
D’r angere Sjwatse Piet jieët d’r mód nog nit óp.
‘Mar wen ’t jeet winge Piet, da hant vier meël jenóg.’
‘ Wen ’t jeet winge…, mar d’r wink hat nog jinne zin.’
‘Jinne zin? Doa mósse vier jet aadoeë.’
‘Iech vroag nit wat, angesj zeës doe natuurlieg werm bloaze.’
‘Nae, dat zaan iech nit. Iech han e anger iedee.’
‘Nit bloaze. Zicher óch nit met de erm drieëne. Wat has te noen vuur ee iedee?’  
“Dat zaan iech nog nit. Dierek jon iech noa ’t sjpieëljódtsimmer. Doa ving iech besjtimd wat iech nuedieg han.’
‘Iech bin benuid.’
‘En zaan nit: dat jeet nit.’
‘Noen huur ins jód, Sjwatse Piet. Iech ving óch, dat vier meël mósse han um printe tse bakke. Evver wen ’t nit wingt, kanne de wieke nit drieëne. En vier kanne dat óch nit. Vier zunt nit zoeë sjterk wie d’r wink.’
‘Waad mar Piet. Iech bin zoeë sjterk, dat iech kan zage: iech los de mölle drieëne.’
‘Wen iech diech wuer, zouw iech miech ieëtsjt ’t jezich ins waesje. Doe bis nog ummer wies.’
‘Iech broech miech nit ’t jezich tse waesje. Doa zörgt d’r wink wal vuur. Want, Piet, iech zaan ’t diech: ’t Jeet winge!’
‘’t Zal miech benuie. Doa hinge is al de bekkerij.’

D’r man van de mölle zitst óp ing bank. Heë is boese oam.
‘Iech kan nit mieë. Doa kunt jee end aa. Iéch wós nit, dat d’r weëg noa de bekkerij van d’r Tsinterkloas zoeë lank is. Iech kan nit mieë. Iech mós miech effe raeste.’
Heë sjtrekt ziech de bee oes.
‘Die erm kinger. De Sjwatse Piete hant besjtimd ’t janse meël verlore. Noen krient ze jing printe. Iech kan doa nuuks mieë aa doeë.’
Zieng  oge weëde sjwoar. Lanksaam junt ze tsouw. D’r man van de mölle vilt in inne depe sjlof.