(laat u voorlezen!)

Keëtsesjmiltservrauw

In de klas hange en sjtunt jans jet klöks-jer. E paar kinger hant e klöks-je va heem mitjenoame. Die darve d'rmit kliengele wen d'r meester 't nui krislidje zingt.
 'Meester de klöks-jer die vier jemaat hant, klinke nit zoeë sjun. Wie kunt dat,'  vroagt 't Francien.
'Dat kunt umdat ós klöks-jer va jeweune klai jemaad zunt. Die angere oes d'r winkel zunt va jans bezóngere klai jemaad. Dat neumt me porsjelai. Ze weëde in inne oave jebakke. Jenauw wie de klöks-jer van d'r klokkejisserman.  Mar de klöks-jer van uuch zunt waal sjun um tse zieë. En went uur zingt is 't jraad of ze kliengele.'
De kinger laache ins. D'r Bram sjtikt d'r vinger óp.
'Wat junt vier dizze middieg vuur de krismes maache, meester?'
'Dizze middieg maache vier nuuks.'
De kinger wisse nit wat ze hure.
'Nuuks,' róffe ze in koer.
'Nae, nuuks, mar waal mörje.'
'Wat mörje,' zeët 't Astrid. 'Da hant vier doch jing sjoeël?'
'Dat sjtimt, mar iech han jet  mit uung eldere aafjekald. Jet wat uur nit weest. Vier sjpatsere mörje noa d'r beusj.'
In de klas is 't effe sjtil. 't Laura is 't ieëtsjte dat jet zeët.
'Wat is doa in d'r beusj?'
 'Dat verklaaf iech nit. Mörje zalt uur dat zieë.'
De nuisjieriegheet is jroeës. 't Anja darf hu de keëtse in d'r adventskrans aamaache. Tswai keëtse brenne.
D'r nieëkste daag sjtunt de kinger mit d'r meester bij de sjoeëlpoats. D'r pap van d'r Bram is óch d'rbij. Van 't Francien jeet d'r opa mit. 't Laura kunt an de hank va de mam aalofe. Wen alle kinger doa zunt, junt ze óp wèg. Ze mósse ing drukke sjtroas uvversjtaeche. Doarum lofe ze kótbijenee. Mar al flot komen ze bij inne veldwèg. Noen kanne ze e sjtuk vrijer lofe. Ze vinge 't sjpannend. Woa junt ze hin? Wat zouwe ze dat jeer wille wisse. Va wied zient ze inne beusj. D'r meester bliet sjtoa. Heë wiest noa d'r beusj.
'Doahinge, bij d'r beusj. Kiekt ins jód. Wat ziet uur doa?'
Effe is 't sjtil.
'Iech zien 't,' ruft 't Francien. 'E huus-je!'  
Óch de anger kinger zient 't huus-je.
'Doa junt vier hin,' zeët d'r meester.
'Weë woeënt doa,' vroagt 't Laura.
'Dat zaan iech nit.'
D'r Bram laacht.
'Ing heks.'
D'r meester zetst jroeëse oge óp.
'Pas maar óp, Bram. Da eest de heks diech óp.'
Laachend  lofe ze wieër. Wen ze kótterbij kome, zient ze hinger de vinster ing keëts brenne. De duur jeet óp. Ing vrauw maat óp. Ze kiekt vrundlieg en winkt.
'Koom eri. Iech han óp uuch jewaad.'
De kinger junt eri. In 't tsimmer hingt inne keëtse-jeróch.
'Junt vier keëtse maache,' vroagt 't Laura.
'Dat has te jód jeraoche,' zeët de vrauw.
Óp inne hootskachel sjteet inne kessel. Doa-i zitst jesjmóltse keëtsevet. De kinger krient allenäu e plenks-je. Doa hingt e köadje aa. Mit e paar kinger tsejeliech junt ze bij d'r kessel sjtoa. Lanksaam junt de köadjer in d'r kessel óp en neer. Bis-je bij bis-je sjtolt 't vet rónk 't köadje. Zoeë maache ze allenäu hön eje keëts. Wen ze voet junt,  jieët de vrauw d'r meester ing dikke keëts.
'Vuur in de klas.'
D'r meester kiekt vroeë.
'Danke keëtsesjmiltservrauw.'
De kinger junt werm noa heem. 't Weëd al lanksaam duuster. Ze lofe jans vuurzichtieg. Jidderinne hilt zieng eje keëts vas.
Ze junt nog effe de sjoeël eri. De dikke keëts sjteet in de klas bij d'r krissjtal. In d'r adventskrans sjtikt d'r Bert de dreide keëts aa. D'r meester pakt de jietaar en zingt e nui sjtuk van 't krislidje

urjens hei nit wied va dan
dat vertselt ziech rónk jans jauw
bij e busje woeënt mit vräud
ing leef 'keëtsesjmiltservrauw'
keëtse sjmiltse is heur hats
mar de kriskeëts heure sjats

kriskeëts sjiengt vuur ós d'r vrid
bringt de lü wie diech en miech
sjien en vräud e leëve lang
doarum is dis tsiet zoeë sjun
zoeë sjun, zoeë sjun, zoeë sjun vol krismoezziek