Deel XXXV
Jas
De dreide keëts brent noen óch óp d’r krans. De juffrauw hat ing foto d’rbij jezatsd. Inne man zitst óppen eëd teëje ing moer. Heë hat auw kleier aa. En ziet ónjewaesje oes.
‘Die foto zoog iech jister in de tsiedónk. Iech han ze oes-jesjneie,’ zeët de juffauw.
‘Weë zouw dat kanne zieë?’
Effe is ’t sjtil. ‘t Lydia sjtikt d’r vinger óp.
‘Inne erme man.’
‘Inne sjwerver,’ ruft d’r Kas.
‘Zóndieg zoos inne sjwerver doahinge in de bushalte.’
De juffrauw knikt.
‘Joa, Josje. Dem han iech óch al ins jezieë. Doe lofet heë jraad voet. Heë hauw inne sjlofzak ópjerold i jen heng.’
‘Sjlieëft dee dan an duur?’
‘Joa, ónger ing bruk. Of in ’t park óp ing bank. En óch wal ins binne. Bij ‘t Leger des Heils. Zoeë neumt me dat, woa ze vuur de naat in e bed kanne sjloffe.’
‘Juffrauw, wat is dat Leger des Heils.’
‘Christa, dat zunt lu die erm lu helpe mit aese of vuur wermde zörge, wen ’t kaod is.’
‘Krient ze da ing dekke?’
‘Joa, of inne jas. Iech dink jraad draa, dat vier misjien óch zouwe kanne helpe.’
‘Iech han e iedee,’ ruft d’r Jop. ‘Wen inne heem inne jas hat deë nit mieë past, kanne vier dem doch noa ’t Leger des Heils bringe.’
De juffrauw klatsjt i jen heng.
‘Doa weëd iech vroeë va. Wermde bringe vuur erm lu. Joa losse vier heem kieke of doa urjens nog kleier zunt die nit mieë jedrage weëde. Kanne vier die hei in de klas in ing tuut doeë. En bringe vier die da noa het Leger des Heils.’
’t Josje sjtikt allebei de heng i jen loeët.
‘Da dunt vier dat wie de sjöafjer. Die zörje óch dat vier ’t werm kanne han.’
Jans sjpontaan vange ze aa ’t lidje van de sjöaf tse zinge. Wen ’t lidje oes is, pakt de juffrauw de jietaar. Ze jeet bij d’r adventskrans zitse. Noen wisse ze, dat e nui deel van ’t krismeersje jezónge weëd.
in d’r winkter is ’t kaod
boese is ’t da nit sjun
binne is ’t werm en fain
evver hat me kleier dun
bist e erm en óch da krank
sjlieëfste boese óp ing bank
sjenke vier uuch inne jas
wermde wie ’t sjöafjerlid
bringe óch tse aese mit
doarum is dis tsiet zoeë sjun
zoeë sjun, zoeë sjun, zoeë sjun vol krismes-jes