Deel XXXIV

Sjöaf

De tswaide keëts aamaache. D’t Tsinterkloas is werm tseruk noa Sjpanje. Noen is de tsiet jans vuur de krismes. De kinger zinge mit de juffrauw e krislidje uvver sjöaf en hön werm wol. Ze vinge ’t sjun. De juffrauw Annie sjpilt doabij óp de jietaar. Tswai keëtse brenne óp d’r Adventskrans. Óp de helf zunt ze. Nog tswai keëtse en da hant ze vakans. Um heem krismes tse viere. Ieëtsjt dunt ze dat hei óppen sjoeël. Tsezame mit de juffrauw in de klas. Wen ’t lidje oes is, waad de juffrauw. Jee nui lidje. Ze kiekt de kinger aa. Die wade wat kome jeet. Effe is ’t sjtil. De juffrauw wiest noa de keëtse.
‘Kiek de keëtse jeëve lit. Mar nit alling lit. Óch?’
Ze kiekt de kinger aa.
D’r Jop sjtikt d’r vinger óp.
‘Ze zunt óch werm.’
‘Jenauw Jop,’ zeët de juffrauw.
‘Joa,’ ruft ’t Bo, ‘iech han miech ins d’r vinger verbrankd. Zoeë werm is ‘t.’
‘Doa móts te vuurzichtieg mit zieë Bo. Iech dink nit dat diech dat nog ins passeert.’
De kinger laache ins.
‘Wie neume vier de wermde van de keëts?’
‘Hits, juffrauw.’
‘Joa, Christa. Hits. En die vinge vier nit sjun. Dat hoeët uur jraad wal van ’t Bo. Da kans te diech verbrenne. Mar woa hant vier jraad uvver jezónge?’
‘De sjöafjer.’
‘Joa Bo. En die hant ‘t ?’
‘De jans klas ruft: ‘Werm!’
“En dat is sjun. Zicher in d’r winkter. Wen ’t kaod is. Lekker werm in de vach. Doa maache lu kleier va. Um ziech tse werme. Dierek went uur noa heem jut, dut uur uuch werm aa. ’t Is kaod an duur.’
‘Joa juffrauw,’ Iech han ’t óch lekker werm. De mam hat vuur miech ing werm sjal jesjtrikd. Va wol.’
‘Zies te Cyan, misjien van ’t sjaof oes ’t lidje.’
De juffrauw Annie pakt werm de jietaar.
‘Zalle vier ’t lidje uvver de sjöaf nog ins zinge.’
‘Joa Cyan, mar noen in ’t lidje uvver ’t krismeersje. Jiddes joar kome doa nui dele bij. Óp waeg noa krismes. Jiddes moal wen ing keëts mieë weëd aajesjtaoche óp d’r adventskrans.’
Heur vingere junt uvver de sjnoare. De tuen van ’t krislidje klinke.

keëtse brenne óp d’r krans
óch dis joar klinkt in de klas
bij jietaremoeziek sjtil
lidjer uvver krismes sjpas
juffrauw annie leëst óch vuur
uvver kauw en sjöaf an duur

krismes sjpas och wat ing vräud
keëtse brenne óp d’r krans
bauw krient vier de krisvakans
doarum is dis tsiet zoeë sjun
zoeë sjun, zoeë sjun, zoeë sjun vol krisvakans