Deel XXXII

Naam

De kinger kome de klas eri. D’r meester jrust noa hön. Óp ziene burro likt e jroeës sjtuk kartong.
‘Waad,’ zeët d’r meester, ‘iech bin nog nit jans veëdieg. E sjtuks-je mós iech nog knippe.’
Mit de sjier sjniet e nog e sjtuk. De kinger sjtunt bij d’r burro. Noen kanne ze ’t duudlieg zieë. D’r meester hat inne doem óp d’r kartong jesjteechend. Went e  veëdieg is, hilt e  d’r doem in de loeët.
‘Inne doem um oes tse dele.’
‘Weë kriet dem,’ vroagt ‘t Bo.
D’r meester laacht.
‘Dat is ing jouw vroag, Bo. Iech hang ‘m óp ’t bord. En weë inne wees um inne doem tse sjenke, sjrieft e doa d’r naam va dróp. Jut mar ins zitse. Dink ins jód noa. En wens te inne naam has, darfs te dem dróp kome sjrieve.’
D’r Aarre is d’r ieëtsjte. Heë sjrieft d’r opa dróp.
‘Deë is al ing tsiet krank.’
Zoeë kome alle meuglieje name óp d’r doem. Lu i krig, kranke, de noabervrauw, ing tant. ’t Gienie kunt als letste. Doa is nog e kling pleks-je vrij. ‘Nour,’ sjrieft ‘t .
‘Dat is jans bezónger Gienie. Wils te óch vertselle woarum?’
Effe is ’t sjtil. Het dinkt noa. Da zeët ’t jans vuurzichtieg.
‘’t Nour is e joar jeleie oes e land wied voet mit zieng mam, pap, breursjer en sjwestersjer óp de vlóg mósse joa. Doa is jans vöal krig. En noen kan ’t al jans jód Hollendsj kalle en sjrieve.’
D’r meester vingt aa tse klatsje. De kinger dunt mit. ’t Nour sjtroalt. Het sjteet óp en leuft noa ’t Gienie. Sjtikt de hank oes. Ze jeëve ziech de hank.
‘Wat sjun,’ ruft d’r meester, ‘iech krien e iedee. Vier junt allenäu inne doem maache en bringe dem noa de lu heem.
De kinger  klatsje nog ins. Noen vuur ’t iedee van d’r meester. Ze krient allenäu e sjtuk kartong um inne doem tse maache. Ze sjrieve inne naam dróp.
‘En,’ zeët d’r meester, ’d’r naam kanne vier óch tsere mit sjtere.’
’t Weëde janse sjunne doeme. Óp de benks-jer va de kinger likt noen inne naam. Ze junt bijenee kieke en vertselle ziech óngeree woarum ze hönne doem sjenke. D’r meester pakt ziech de jietaar. Natuurliech, hei huet e nui deel bij van ’t krismeersje. ’t Gienie sjtikt tswai keëtse van d’r adventskrans aa. D’r meester vingt aa tse zinge.


oes kartong weëd sjun jemaad
jans jet doeme mit vöal hats
inne jrós vuur jroeës en kling
doe bis inne leve sjats
leëve dunt vier sjun mitee
doarum blieve vier bijee

noen dink iech an diech zoeë jeer
diene naam óp dizze doem
sjenk iech diech vanoes mie hats
doarum is dis tsiet zoeë sjun
zoeë sjun, zoeë sjun, zoeë sjun vol doemewónsj