(laat u voorlezen!)

Deel ach

Jouw könnigke

Jiddere daag brenne e sjtundsje de adventskeëtse. Tswai keëtse dis waech.
‘Iech ving ‘t zoeë raar van deë könnik, meester,’ zeët ’t Christina.
D’r meester kiekt ‘m aa.
‘Wat vings te raar van deë könnik?’
‘Dat e zoeë mar kinger doeëd maat. Inne jouwe könnik deed zoeë jet nit.’
‘Doe has reët. Inne jouwe könnik deed zoeë jet nit. ’t Is mar jód, dat de lu in het anger land d’r Jezus en zieng eldere jehólpe hant.’
‘Woar doa da inne jouwe könnik?’
‘Dat wees iech nit, Christina. Iech wees waal dat jouw könnigke bij d’r Jezus óp bezuk koame. ’t Woare d’r drei. Ze wósse jans jet van sjtere aaf. Wie ze inne jroeëse sjteer zoge, wósse ze dat jet bezóngesj passeerd muet zieë. De drei könnigke jónge óp rees. Ing wie rees óp d’r ruk va kamieële. Zoeë koame ze bij d’r Jezus. Deë waor jraad jebore.’
D’r  Abakoula sjtikt d’r vinger óp.
‘Óp d’r ruk va kamieële?’
‘Joa  Abakoula, óp d’r ruk va kamieële.’
‘Miene pap trók vruier óch mit kamieële rónk. Heë woeënet mit de janse famillieë i tente. Wen ’t jraas ópjaese woar durch de kamieële trókke ze wieër. Noa e nui jraasland.’
 ‘Woats doe doa óch bij,’ vroagt d’r Edwin.  
‘Nae, iech bin hei jebore. In ’t land va miene pap koam inne sjleëte könnik. Deë wool hön óch doeëd maache. Doe is miene pap en zieng famillieë hel voetjelofe. Ze zunt vroeë, dat ze hei kanne woeëne.’  
D’r meester winkt noa d’r Abakoula. Koom ins hei. Da darfs doe hu de dreide keëts aasjtaeche.’
De kinger zunt sjtil. Ze kieke noa d’r Abakoula en ‘d‘r adventskrans. Óp ’t bord tseechent d’r meester ing kroeën.
‘Dizze middieg junt vier ing kroeën maache. Ing kroeën van de drei könnigke. Jouw könnigke. Dat wille vier zieë.’
Heë deelt jekluurde velle karton oes. De kinger tseechene, knippe en plekke. Óngertusje sjpilt d’r meester óp de jietaar. Heë zingt nui sjtuks-jer van ’t lidje ‘krismeersje’. E paar zinne zinge de kinger mit. Ze vinge ’t sjun. Zoeë sjun.

oes e land zoeë werm en wied
jónge miensje óp de vlóch
vuur d’r könnik jans jemeen
óngerwaeg ‘ne janse tsóg
mondelang en oane laach
vónge hei e óngerdaag

koom eri bij ózze vrid
alle lu wie diech en miech
woeën i vräud, i jroeës jeluk
doarum is dis tsiet zoeë sjun
zoeë sjun, zoeë sjun, zoeë sjun vol kris-jeluk