ing kris-jejesjiechte, dele zivve

(laat u voorlezen!)

Deel zivve

Welkom

D’r Tsinterkloas jeet werm tseruk noa Sjpanje. Óp ziene namensdaag. D’r Hillieje Niekela. D’r meester vertselt an de kinger i zieng klas uvver d’r Tsinterkloas. Heë koam oes Myra i Turkije. Bekankd durch zieng jódheet. Zörg vuur de ermsten. Lu die ’t hel nuedieg hauwe. Oane óngersjeet. Zieng jesjiechte jong uvver Bari in Italië noa Sjpanje. Vadoa kunt jiddes joar zieng jesjiechte noa ós. Vurrieje waech hant ze in de klas de ieëtsjte Adventskeëts aajesjtaoche. Jidder waech weëd ing keëts mieë aajesjtaoche. Óp waech noa krismes. De jeboert van d’r Jezus. Heë moeët mit zieng eldere óp de vlóch noa e anger land. D’r könnik maachet alle pas-jebore junker doeëd. Heë waor bang dat inne nuie könnik jebore woar. Dat wool heë nit. D’r Jezus jong mit zieng eldere daaglang uvver sjleëte waech. I kauw en angs um doeëd jemaat tse weëde. Ze koame aa in Egypte. Ze vónge doa e werm heem. Wie ’t zicher woar in hön hemetland, jónge ze tseruk. D’r Jezus woar al jet jroeëser. Sjpieëder woeët e bekankd. Heë hauw zörg vuur lu in ieëlend. Braat vrid en leëvensvräud. D’r Tsinterkloas vóng dat zoeng sjun jesjiechte, dat heë ‘t zelfde jong doeë wie d’r Jezus.
De kinger loestere noa de jesjiechte.
‘De tswaide keëts,’  zeët d’r meester, ‘maache vier hu an duur aa.’
Ze maache inne sjpatseerjank. E paar eldere junt mit. ’t Wingt an duur. Jee weer um keëtse tse losse brenne. D’r meester leuft vuuróp. Heë dreët zieng jietaar óp d’r ruk.
‘Vier zukke ing plaatsj woa vier de tswaide keëts kanne aamaache.’
Ze lofe uvver inne lange veldwaeg. Durch inne busj. Ze krient ‘t kaod. Nog ummer jing plaatsj um ing keëts aa tse sjtaeche.
‘Hod mód,’ ruft d’r meester.
‘Al mósse vier uvver wasser lofe. Durch jolve joa. De zieë an zie sjuve. De keëts zal brenne.’
An de anger zie van d’r busj zient ze e hoes ligke. In d’r sjtal neëver ’t hoes brent lit.  Ze junt eri.  
‘Welkom,’ zage ing vrauw en inne man.
De kinger kanne ziech zetse. Ziech werme in ’t sjtrue. Óp ing kis zetst d’r meester de keëtse van de ieëtsjte waech en de tswaide. De vrauw en d’r man sjtaeche ze aa. D’r meester kunt neëver hön sjtoa.
‘Zessieg mieljoeën lu zunt in de welt óp de vlóch. Óp zuk noa wermde, noa vrid, noa ing vrauw en inne man die welkom zage.’
Heë pakt de jietaar. Vuur ze werm tseruk junt, zingt heë e lid. De kinger neurieje mit. Óp de kis brenne tswai keëtse. Hofnoeng vuur lu óp de vlóch.
krismeersje

Óp ‘ne daag doe jónge ze
kinger meester jans zoeë braaf
noa e huus-je nit kótbij
van ing vrauw en heure man
welkom zage is hönne sjpas
zicher teën ing krismesklas

welkom is vuur ós d’r vrid
bringt de lu wie diech en miech
wermde sjtroale van de zon
doarum is dis tsiet zoeë sjun
zoeë sjun, zoeë sjun, zoeë sjun vol kriswelkom