De elfe hant floep. Ze wille voetvleie,
mar de sjpinnedröadjer losse nit los.
Uvver ‘t wasser vleit e elfje.
Inne kröatsj sjpringt in ‘t wasser.
Durch de kringe in ‘t wasser ziet ‘t elfje ziechzelver
nit mieë. Het vleit voet. ‘t Zukt de anger elfe.
Uvver inne beusjweëg leuft ing sjpin.
‘Sjpin, wits doe woa de anger elfe zunt?’
‘Joa, koom mar mit. Ze weëde jetsenkt
durch d’r kobold.
Iech han jenóg puet um diech tse helpe.’
Flot leuft de sjpin uvver d’r beusjweëg.
‘t Elfje vluut hinger ‘m aa. D’r kobold ziet de sjpin
aakome. Heë kruuft in zieng höal.
Teje zoeëvöal puet kan heë nit óp.
De sjpin klömt óp d’r tak woa-aa de elfe hange.
Mit al zieng puet maat heë de dröadjer los.
De elfe vleie werm rónk.
De dröadjer duit de sjpin in de höal van d’r kobold.
‘Wen heë noa boese kunt, zalle de dröadjer hem jeu-
che. Dan zal heë mósse kratsen en niste.’
De elfe laache en de sjpin huit ziech óp alle kneie.
De juffrauw lieët ‘t letse bild zieë.
‘t Bild van de leef sjpin.
