De bedden nit ópjemaat zunt.
‘Nae,’ zeët d’r Piet, ‘dat kan wade.
Ieëtsjt de kinger. Die hant d’r sjong ópjezatst.
Vier mósse ieëtsjt de peks-jer in d’r zak doeë.
En da noa de kinger.’
‘Kan dat nit oane miech,’ zeët d’r inne Piet.’
‘Nae, nit oane diech. Alle kinger mósse
vier bezukke. En da mósse alle Piete
mit helpe.’
‘Woar ‘t peëd van d’r Tsinterkloas mar hei.’
Heë vingt aa tse laache.
‘Iech wees ‘t. Iech wees ‘t. Doe bis ‘t peëd.’
‘Iech ? ‘t Peëd van d’r Tsinterkloas?’
‘Nit ‘t peëd van d’r Tsinterkloas.
Doe bis ‘t peëd van d’r Sjwatse Piet.
Dat has te doch jraad jezónge.
Triepel, trappel, triepel, trap.’
D’r Piet zuet ins en drieënt ziech um.
‘Sjpring mar hinger dróp. Vuur d’r duuster
mósse vier in ‘t kastieël zieë.’
D’r Piet duit ziech deë sjong in de bókse-taesj
en sjpringt bij d’r angere Piet óp d’r ruk.
‘Triepel, trappel, triepel trap,’ zinge ze werm.
D’r Piet deed jraad of e óp e richtieg peëd zitst.
‘Hop, hop,’ ruft e en sjpoort ‘t peëd aa.
Doadurch vilt inne sjong oes zieng bókse- taesj.
D’r Piet hat ‘t nit durch. D’r sjong likt óp de sjtroas.
2
