Tswai Sjwatse Piete lofe uvver de sjtroas.
Ze junt noa ‘t kastieël um tse kieke of al in oader is.
D’r Tsinterkloas zal doa
de komende waeche woeëne.
Ze vinge ‘t sjun um werm i Nederland tse zieë.
‘Hauws te dat jezieë, Sjwatse Piet?’
‘Wat hauw iech jezieë?’
‘Al die kinger.
Wat woare ze an ‘t winke, wie vier
mit de boot aakoame.’
‘Joa, Sjwatse Piet. En an ‘t zinge.’
‘De sjunste Tsinterkloaslidjer.
Uvver de sjtoomboot.’
De Sjwatse Piete vange aa tse sjpringe.
‘Auw,’ ruft d’r inne Sjwatse Piet.
‘Miene vós deed pieng.’
‘Noen al,’ zeët d’r angere Sjwatse Piet.
‘Vier mósse nog zoeë wied lofe.’
‘Iech wees ‘t. ‘t Is nog zoeë wied noa ‘t kastieël.
En óch nog al die kinger bezukke.’
‘Joa, die hant allenäu d’r sjong ópjezatsd.’
Dat hauw d’r Tsinterkloas jezaad.
‘Alle kinger va Nederland darve dizzen oavend
d’r sjong ópzetse.’
De Piete hant nog jans jet tse doeë.
