Mar d’r Tsinterkloas en d’r Sjwatse Piet
merke doa nuuks va.
De Sjwatse Piete lofe uvver d’r weëg.
D’r inne Piet zitst nog ummer
bij d’r angere óp d’r ruk.
‘Doe weëds zoeë sjwoar, Sjwatse Piet.’
‘Dat zal wal durch d’r tsieën kome.
Deë is ezoeë dik.
‘ Zal iech ins dri sjtaeche?’
‘Wens te dat mar lieëts. Nuuks d’rva.’
‘Iech loof durch de wei. Dat is e sjtuk kótter.
Zoeë zunt vier flotter bij ‘t kastieël.’
‘Vuur miech broecht dat nit, Piet.
Iech ving ‘t sjun zoeë bij diech óp d’r ruk.
‘Joa, dat zal wal. Doe maats diech nit mui.’
E sjtuk hinger hön kunt inne boer
óp ziene tractor aavare.
De Sjwatse Piete lofe durch de wei.
D’r boer ziet hön nit. Ze zunt tse wied voet.
D’r boer hat jouw zin. Heë fleut e lidje.
‘t Is wieër jinne óp d’r weëg. Jinne?
Joawaal d’r sjong. Mar dat ziet d’r boer óch nit.
Mit ee van de jroeëse reër viert e uvver d’r sjong.
Jans plat likt d’r sjong noen óp d’r weëg.
3
