De juffrauw Miriam viert óp d’r fiets noa heem. Ze
zingt nog ummer ‘t lidje van ‘t hoefiezer.
Ópins huet ze ‘Pssjj’. ‘t Kunt va hinger ziech.
De juffrauw sjtopt en sjtiegt aaf.
Ze kiekt noa d’r hingerbank.
Deë leuft lanksaam leëg.
E sjtuk wieër ziet ze e hoefiezer ligke.
Inne naal sjtikt droes.
‘Bin iech doa uvver hin jevare? Inne lekke band.
Noen mós iech tse vós wieër.’
De juffrauw leuft noa ‘t hoefiezer.
Bukt ziech en raaft ‘t óp.
‘Dat is doch nit van ‘t peëd van d’r Tsinterkloas.
Ao, wat zouw dat sjun zieë. Iech han nui wöad,
nui zinne vuur ‘t lidje.
Mörje zal iech dat de kinger vertselle.’
Ze deed ‘t hoefiezer ónger de sjnelbingere vas.
De juffrauw Miriam leuft wieër. Ze neuriet ‘t lidje.
6
