D’r nieëkste mörje weëd d’r Tsinterkloas
wakker in ‘t sjtrue. Heë rekt ziech oes
en winkt noa zie peëd. ‘Jóde mörje. Joa kiek
mar Amerigo. Iech han wiet-s doe de janse naat in ‘t
sjtrue jesjloffe. Lekker werm.’ Heë zetst ziech reët óp.
‘Sjwatse Piet! Woa bis te? Doe zouws doch óch in ‘t
sjtrue sjloffe. Amerigo, has doe d’r Sjwatse Piet jezieë?
Sjwatse Piet, hallo! Woa bis te? Misjien is e d’r sjmid
hoale. Deë jouwe Sjwatse Piet doch. Ao, wat is deë
bezörgd. En de angere Sjwatse Piete zalle ziech wal
aafvroage woa vier blieve. Doa is nog jans jet tse doeë.
Joa Amerigo, dierek kries doe inne nuie sjong.
Da kanne vier noa ‘t kastieël.’
De duur van de sjuur jeet óp.
D’r boer mit d’r sjmid kunt eri.
‘Mörje, Tsinterkloas.’
‘Mörje, boer.’
‘Mörje, Tinterkloas,’ zeët d’r sjmid en leuft noa ‘t peëd.
‘Lekker jesjloffe?’
‘Zaan dat waal, boer. iech bin jraad wakker.
‘Iech zien ‘t. Uur zitst in ‘t sjtrue Oane mijter.’
‘Joa i mie naatshemme.’
‘Iech han d’r sjmid jehold.’
‘Is dat d’r sjmid. Iech daat al dat d’r Sjwatse Piet
óngerweëgs woar um ‘m tse hoale.
‘D’r Sjwatse Piet? Dem han iech nit jezieë.’
7
