De tswai Sjwatse Piete zunt nog ummer óngerweëgs.
D'r inne Sjwatse Piet bij d'r angere óp d'r ruk.
'Mainjod, hauw iech mar jinne sjong.
Da woeëd iech jevare.'
'Sjtel diech doch nit aa Piet. Wat mós iech da wal nit
zage. Iech hauw inne janse dikke tsieën.
Huets te inne janse, janse, dikke...
'Hod noen mar óp, Piet. Weë is ziech aan 't sjtelle?
Zoeë dik woar d'r tsieën noen óch alwerm nit.'
'Joawaal, iech kroog d'r sjong nit mieë aa.
Zoeë dik woar d'r tsieën.'
' 't Is al jód, Piet. Dierek kries te óch nog
inne dikke kop van al die óprejerij.'
'Inne dikke kop?'
'Ao jee, doa han iech jet jezaad. Noen
zals te dem óch nog krieje.'
'Iech wil jinne dikke kop. Angesj
past miech de mutsj nit mieë.'
'Waad iech zets diech effe neer.
Doe weëds miech tse sjwoar mit
deë dikke kop.'
D'r Sjwatse Piet lieët de bee van 'm los.
Deë roetsjt langs d'r ruk eraaf.
'Noen mós iech óp ee bee sjtoa.'
'Effe mar Piet. Vier junt zoeë wieër.'
Heë vingt aa tse laache.
'Bis te miech oes an 't laache.'
'Iech zien 't al vuur miech. Doe mit inne dikke kop.
