De Sjwatse Piete lofe uvver d'r weëg noa 't kastieël.
'Inne roeë en inne sjwatse sjong. Oa, wat sjun.'
'Doe zeës sjun. Iech ving 't jek. Mar iech mós waal
zage, miene tsieën deed nit mieë pieng.'
'Noen has te e laoch in de zökke.'
'Iech don zofort anger aa.'
'Ing roeë en ing sjwatse zök?'
'Joa. Ing roeë zök bij miene sjwatse sjong. Ing sjwatse
zök bij miene roeë sjong.'
'Dat liecht miech sjun. Wat zaan iech ? Sjun? Nae, 't
is jaar nit sjun. Vier mósse d'r Tsinterkloas zukke.
Wat zouw passeerd zieë? Koom, durchlofe. Doe has
noen tswai sjong.'
Óngertusje lofe d'r Tsinterkloas en d'r Sjwatse Piet
uvver d'r weëg bij 't kastieël. D'r Tsinterkloas kiekt
sjnak vuur ziech oes.
'Iech zien nog ummer jing Sjwatse Piete.'
'Mar Tsinterkloas en iech mit mie janse hats, bin iech
nit sjwats?'
'Iech meen de angere Sjwatse Piete. Vier mósse ze
vinge.'
'Iech róf zoeë hel dat me pieng an de oere kriet, woa
bis te Sjwatse Piet!'
Heë ruft nog e paar kier kaihel. 'Sjwatse Piet!'
De Sjwatse Piete kome noen langs de sjoeël.
'Kiek doa,' zeët d'r Sjwatse Piet, 'doa is de sjoeël.'
14
