En da in d'r sjoorsjtee. Ram vas.'
D'r Sjwatse Piet sjnapt ziech d'r kop vas.
'Nae dat noeëts! Los ós mar flot wieër joa.'
'Jód, dat dunt vier.'
Heë drieënt ziech um en leuft wieër. D'r inne Sjwatse
Piet kiekt 'm verwóngerd noa en sjnapt noa oam.
'Piet... Piet... Lieëts te miech hei sjtoa! Doe verjits
miech. Piet, Piet!'
D'r Sjwatse Piet drieënt ziech um.
'Ao, iech daat al. Wat jeet 't mar jemekkelieg. Is d'r
Piet zoeë lieët woeëde? Jinne dikke kop mieë?'
'Noen koom tseruk. 't Weëd de huekste tsiet, dat vier
in 't sjongs-jesjef kome.'
''t Is al jód, Piet. Koom, sjpring óp d'r ruk.'
'Sjpringe? Iech kroef vuurzichtieg óp diene ruk. Dat
deed d'r Tsinterkloas óch bij d'r Amerigo.'
'Zing mar e lidje. Da is 't vuur miech nit zoeë sjwoar.'
'En da leufs te óch jet flotter. Vier mósse zörje, dat
vier óp tsiet tseruk zunt. Angesj maat d'r Tsinterklo-
as ziech ónrouw.'
'Dat bis doe sjood. Dat kunt durch...
D'r Sjwatse Piet lieët 'm nit oeskalle. Heë hat wal
durch, dat d'r tsieën va hem de sjood kriet. Kaihel
vingt e aa tse zinge. E lidje uvver 't peëd van d'r Tsin-
terkloas.
Va wieds zient ze d'r sjongswinkel ligke. D'r Sjwatse
Piet jeet ummer flotter lofe. Nog effe. Ze mósse nog e
bergs-je eróp.
11
