In 't kastieël weëd d'r Sjwatse Piet wakker.
'Wat han iech lekker jesjloffe. Kiek d'r Piet sjliëft
nog. Iech zal dem mar ins wakker maache.
Nit tse lang sjloffe. Vier hant nog jans jet tse doeë.'
Heë sjteet óp en leuft noa d'r Piet.
'Ao, kiek ins. D'r sjunne dikke tsieën. Deë is waal
nit mieë zoeë dik. Iech zal ins dri kniefe.'
Heë knieft in d'r tsieën. D'r Piet sjrukt wakker.
'Auw, miene tsieën! Woa bin iech?
'In 't kastieël.'
'Doa kniefet jraad inne i miene tsieën.
'Dat woar iech.'
'Woarum dees te dat?'
'Iech mós diech wakker maache. E kling sjlöfje
darf, mar 't mós jinne lange sjlof weëde.
Dierek kunt d'r Tsinterkloas.'
'Móts te miech da i miene tsieën kniefe.
Doe wits doch, dat e jans dik is en pieng deed.'
Heë sjnapt ziech d'r tsieën.
'Wat zien iech. D'r tsieën is nit mieë zoeë dik.
't Is noen inne jeweune dikke tsieën.'
'Dat kunt durch 't sjlufje.
D'r tsieën is werm besser woeëde.'
D'r Piet wiest noa de vinster.
8
