D'r boer en d'r sjmid
hant plezeer.
'Dat dunt vier zicher,'
ruft d'r boer.
'En vier zinge e lidje d'rbij.'
D'r sjmid vingt aa tse zinge.
' 't Peëd van d'r Tsinter-
kloas, Tsinterkloas.'
D'r Tsinterkloas en
d'r Sjwatse Piet winke. Ze junt wieër.
'Wat ing fain lu, wa Sjwatse Piet?'
'Joa, dat verjaes iech nit. Mie leëve lank.'
Heë drient ziech um en ruft: 'Bedankt.'
'Doe zals óch wal vroeë zieë, Amerigo,
mit diene nuie sjong.'
D'r Tsinterkloas keurt d'r Amerigo uvver ziene nak.
'Oef, oef,' zeët d'r Sjwatse Piet, e iezer vuur d'r hoef.'
'Jód zoeë, Sjwatse Piet. Die sjun wöad va diech jeëve
miech jouwe mód.'
'Jouwe mód? Tsinterkloas, jeet 't nit jód?'
'Iech han miech doch zörje jemaat.
Sjtel diech ins vuur, d'r boer hauw jinne sjmid
jevónge. Da hauwe vier dis joar jee intsieg kink
kanne bezukke.'
'Tsinterkloas, dat is nit woar.
D'r Sjwatse Piet is nog ummer doa.'
