bukt ziech.
‘De wiese sjtrief liecht óp… meël.’
Óch d’r inne Sjwatse Piet kunt neëver hem sjtoa.
‘Die sjtrief liecht nit op meël. ’t Is mee!’
‘Wie kan dat?’
D’r inne Sjwatse Piet wiest hinger ziech en zeët
d’r Sjwatse Piet noa..
‘Wie kan dat?’
D’r angere Sjwatse Piet kiekt noa d’r zak.
‘D’r zak… e laoch in d’r zak! De muus hant dat
jedoa.’
Heë knieft ’t laoch tsouw en lekt d’r zak óppen
eëd.
‘Noen hant vier vöal meël verlore.’
Mit inne tak veëgt e uvver de eëd.
‘Piet, dat hat jinne tswek. ’t Meël is vöal tse vies.
Doa kanne vier jing printe mieë va bakke.‘
D’r Sjwatse Piet veëgt nog ins durch ’t meël.
‘Hei vuur de muus.Los ’t uuch sjmaache.’
Heë huft d’r zak óp en lekt ‘m hinger óp d’r fiets.
’t Laoch hilt e mit ing hank tsouw.
D’r angere Piet leuft neëver d’r fiets en hilt ’t
sjtuur vas.
‘Koom, vier neëme noen d’r richtieje weëg.’
