‘Iech broech miech nit ’t jezich tse waesje. Doa
zörgt d’r wink wal vuur. Want, Piet, iech zaan ’t
diech: ’t Jeet winge!’
‘’t Zal miech benuie. Doa hinge is al de bekkerij.’
D’r man van de mölle zitst óp ing bank. Heë is
boese oam.
‘Iech kan nit mieë. Doa kunt jee end aa. Iéch
wós nit, dat d’r weëg noa de bekkerij van d’r
Tsinterkloas zoeë lank is. Iech kan nit mieë. Iech
mós miech effe raeste.’
Heë sjtrekt ziech de bee oes.
‘Die erm kinger. De Sjwatse Piete hant besjtimd
’t janse meël verlore. Noen krient ze jing printe.
Iech kan doa nuuks mieë aa doeë.’
Zieng oge weëde sjwoar. Lanksaam junt ze
tsouw. D’r man van de mölle vilt in inne depe
sjlof.
