‘Mar wen ’t jeet winge Piet, da hant vier meël
jenóg.’
‘ Wen ’t jeet winge…, mar d’r wink hat nog jinne
zin.’
‘Jinne zin? Doa mósse vier jet aadoeë.’
‘Iech vroag nit wat, angesj zeës doe natuurlieg
werm bloaze.’
‘Nae, dat zaan iech nit. Iech han e anger iedee.’
‘Nit bloaze. Zicher óch nit met de erm drieëne.
Wat has te noen vuur ee iedee?’
“Dat zaan iech nog nit. Dierek jon iech noa ’t
sjpieëljódtsimmer. Doa ving iech besjtimd wat
iech nuedieg han.’
‘Iech bin benuid.’
‘En zaan nit: dat jeet nit.’
‘Noen huur ins jód, Sjwatse Piet. Iech ving óch,
dat vier meël mósse han um printe tse bakke.
Evver wen ’t nit wingt, kanne de wieke nit drie-
ëne. En vier kanne dat óch nit. Vier zunt nit
zoeë sjterk wie d’r wink.’
‘Waad mar Piet. Iech bin zoeë sjterk, dat iech
kan zage: iech los de mölle drieëne.’
‘Wen iech diech wuer, zouw iech miech ieëtsjt ’t
jezich ins waesje. Doe bis nog ummer wies.’
