D’r Tsinterkloas en d’r Sjwatse Piet kome ’t tsim-
mer eri. D’r inne Sjwaste Piet zitst in d’r sjtool.
D’r angere Sjwatse Piet sjneurt mit ’t möllesje
óp d’r kop durch ’t tsimmer. D’r Tsinterkloas
bekiekt ziech dat ins.
‘Daag Sjwatse Piete. Wat is hei los?’
D’r inne Sjwatse Piet sjpringt óp oes d’r sjtool.
‘Tsinterkloas, d’r Sjwatse Piet is wink an ’t
maache vuur de mölle.’
D’r Sjwatse Piet deë bij d’r Tsinterkloas sjteet,
zetst jroeëse oge óp.
‘Huur d’r wink wingt durch de beum.
D’r Sjwatse Piet hat inne dreum.’
‘Iech bin nit an ’t dreume. Wen iech mit d’r kop
beweëg, vingt ’t aa tse winge. Da drieënt ’t möl-
lesje.’
‘Mar Piet, dat is doch nit jenóg wink um de mö-
lle tse losse drieëne.’
‘Nae, hei bejint ’t mit. Doa kome nog vöal mieë
möllesjer.’
‘Meens te dat vier allenäu mit zoeë möllesje óp
d’r kop mósse lofe?’
‘Joa, ‘ zeët d’r inne Sjwatse Piet, ‘zoeë krient
winniegstens alle kinger printe.’
