‘En dat wiese jezich va diech, wie kunt dat?’
‘Tsinterkloas,’ zeët d’r inne Sjwatse Piet, ‘iech
woar wink an ’t maache en doe bloazet iech
meël i zie jezich.’
‘Bliet die jezich noen zoeë?’
‘Nae, Tsinterkloas. Uur zut wies en d’r Amerigo
is wies. En iech bin sjwats. Iech jon miech dierek
waesje.’
‘Doe kans óch óp d’r wink wade. Deë wingt die
jezich ring.’
D’r Sjwatse Piet hat nog jet sjun wöad bedaat.
‘Iech zuk d’r wink,
mit printe vuur jidder kink.’
D’r Tsinterkloas jieët d’r sjtaaf an d’r Sjwatse
Piet.
‘Iech zien, uur hat nog jans jet tse doeë. Zoe-
ëvöal möllesje maache. Iech jon miech oesraes-
te. Angesj kan iech nit mit zoeë möllesje óp d’r
kop rónksjneure.’
Vuurdat ze aavange mit de möllesjer, jeet d’r
inne Sjwatse Piet ieëtsj zie jezich waesje. D’r
Sjwatse Piet zetst d’r sjtaaf in d’r ek van ’t tsim-
mer. D’r angere Sjwatse Piet lekt jet mutsje óp
d’r dusj. Doa kome de möllesjer óp.
