‘Has te diech versjrókke? Doe bis zoeë sjtil?’
D’r Sjwatse Piet is evver wirklieg oes de kaar
jevalle. Heë zitst óppen eëd.
‘Wat woar dat e jroeës laoch? Iech vloog durch
de loeët. Wat e jeluk, dat iech nit oes de kaar
jevalle bin. Vings te nit Piet?’
D’r angere Sjwatse Piet hat nuuks jemerkt. Deë
viert durch.
‘Piet! Has te miech jehoeëd? Doe bis doch nit
i sjlof jevalle óp d’r fiets? Iech bin jiddenfals nit
jevalle. Wat jeet ’t noen ruiieg. Iech veul jinne
boebel, jinne hoebel, jing koel. D’r weëg is sjun
jlad, wa Piet?
Heë huet evver nuuks.
‘Piet!’
Noen drieënt e ziech mar ins um.
‘Piet, woa bis te? Woa is d’r fiets? Woa is de
kaar? Iech zits óppen eëd! Piet!. Ao doa hinge
viert heë. Piet!
