’t Brigitte zitst tsezame mit de mam an d’r dusj.
Ze tseechene.
‘Kiek mam. Iech tseechen d’r Sjwatse Piet mit
sjtriks-jer in ’t hoar.’
De mam laacht.
‘Dat zal d’r Sjwatse Piet besjtimd sjun vinge.’
‘Joa, heë kunt doch jeer hei. Angesj dong heë
miech nuuks i miene sjong.’
‘Dat is woar, Brigitte. Wie woar ’t trouwens mit
de kinger óppen sjoeël. Hauwe ze óch jet in d’r
sjong kraeje?
‘Joa, allemoal hauwe ze sjträu-jód en sjokkelade
bieës-jer.’
‘Joa, allemoal?’
‘Alling d’r Gaddo, deë zaat dat heë vöal mieë
hauw kraeje. Heë zaat zoeëjaar dat heë printe
hauw kraeje.’
‘Dat kan doch nit.’
‘Dat zaat de juffrauw óch. En doe kroog heë
inne roeë kop.’
‘En sjtooch heë doe werm d’r middevinger oes?’
‘Nae, dat nit. Maar iech han óch nit noa hem
jekaeke.’
De mam wiest noa de kas. Doa likt ’t bus-je mit
