‘Dat sjnap iech nit. Is e noen sjwats of is heë
wies?’
‘Meël, meneer van de mölle, meël. Iech han oes
verzie meël i zie jezich jebloaze.’
‘Ao, dat passeert miech óch wal ins. Da is mie je-
zich vol mit meël.’
D’r Sjwatse Piet kunt kótterbij.
‘Nit sjrekke, meneer van de mölle. Iech bin ‘t.
D’r wiese Sjwatse Piet.
D’r meneer van de mölle broecht jaar nit tse
sjrekke.
‘D’r wiese Sjwatse Piet tse vós.’
‘Joa, iech kom tse vós. En noen wil iech uuch
vroage of uur meël vuur ós hat.? Vier hant tse
winnieg um printe tse bakke.’
‘Dat krieste d’rva,’ zeët d’r man van de mölle,
‘wen-s te ’t meël in ’t jezich sjmiers.’
‘I mie jezich is mar e bis-je meël. Vier hant vöal
mieë meël nuedieg. Printen vuur alle kinger junt
vier bakke.’
‘Iech wil uuch jeer helpe, mar de letste tsiet hat
d’r wink nit teëje de wieke jebloaze. Iech han jee
meël kanne male.’
‘Wen iech jans hel mit mieng erm drieën, zouw
