‘t Brigitte zitst heem mit zieng mam in ’t tsim-
mer an d’r dusj. De mam leëst de tsiedónk. ’t
Brigitte is an ’t tseechene.
‘Mam vier hant hu óppen sjoeël Tsinterkloaslid-
jer jezónge.’
‘Ao, wat sjun. Da kans te óch d’r sjong ópzetse.’
‘Noen al? Is ’t doa nog nit tse vrug vuur?’
‘Doe kans ’t doch ins probere.’
‘D’r Gaddo bij miech in de klas zeët teëje miech:
Bij diech kunt doch jinne Tsinterkloas.’
‘Woarum zeët e dat?
‘’ Um miech tse tsenke.’
‘Hat de juffrauw ’t óch jehoeëd?’
‘Joa.
‘En wat hat ze jezaad?’
‘Alling kinger die leef zunt, darve d’r sjong óp-
zetse.’
‘Zaat ze óch jet teëje d’r Gaddo?’
‘Joa, ze zaat: Has te ’t jehoeëd Gaddo?’
‘En wits te wat d’r Gaddo dong? Heë sjtooch
sjtiekem d’r middevinger óp.”
‘Sjtiekem? Ziech mar nit bang. D’r Tsinterkloas
en d’r Sjwatse Piet hant ’t besjtimd jezieë.’
‘Mam, zats doe vruier óch d’r sjong óp?’
